Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dziwi mnie

sens tego świata
światło zapalonej świecy
śmiech odbity od łez

istnienie życia na ziemi
ciemność trumiennej izby
cisza wśród krzyku

los każdego człowieka
pustka wegetacji w inkubatorze
punkt światła w czerni

praca mozolna wytrwałych
nigdy nieskończony żywot
początek szukający końca

ten krajobraz codzienności
marzenia wyczytane w książkach
szarość myśli o wzniosłości

i trwam w zadziwieniu

Opublikowano
i trwam w zadziwieniu

puenta rewelacyjna! umieć się wszystkiemu dziwić jak dziecko wbrew i pomimo szarej codzienności, to przepis na udane życie, na szczęście, na radosne przyjmowanie wszystkiego, co daje chwila, to także uszczęśliwianie innych swoją postawą wobec świata
aha, i jeszcze tytuł trafiony w 10!
podoba mi się, Mario, Twój wiersz

serdecznie pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki,Tereso...podwójnie się cieszę,bo...wiersz ten z niewielką korektą dziś- tytuł,zakończenie- powstał lata świetlne temu..i przez przekorę trochę wpisałam go dziś..
Pozdrawiam serdecznie...grunt to wciąż być młodym duchem i tak patrzyć na świat...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





a może tak:
dziwi mnie

światło zapalonej świecy
śmiech odbity od łez

życie na ziemi
ciemność
cisza wśród krzyku

los każdego człowieka
punkt światła w czerni

praca mozolna wytrwałych
początek szukający końca

krajobraz codzienności
marzenia wyczytane w książkach


/i trwam w zadziwieniu/
i tu bym popracował nad puentą, uderz w czytelnika, oczywistości
wcześniejszej częsci tekstu, czytelnika trzymały w zgodzie ze słowami, kończąc w ten sposób, nie zostawiasz swego śladu, brak tu sinusoidy wrażeń i myśli, parę zgrabnych słów z odniesieniem, poprawi odbiór, pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
    • @Lidia Maria Concertina Jak zawsze z przyjemnością przeczytałam i się zamyśliłam. . Pozdrawiam:)
    • @Bożena De-Tre Niech Ci się Poetko wiedzie jak najlepiej :)
    • @Nata_KrukBardzo dziękuję!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...