Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

włożyłeś mi w dłoń kamyk
przeminęły wiosny i lata
sypały płatki i prezenty
liście owijały tańcząc walca
zdjęć przybywa

talizman jest ze mną

tylko Ciebie nie ma

żeby tak zamienić

Opublikowano

Bardzo ładny obraz tęsknoty jednak nie pasuje mi słowo ,,wiosenki", gdyż tutaj wkrada się patos, a wiersz i tak jest smutny. Tak mnie zastanawia zmieniając jedną literę,, włożyłaś" mógłby to być patriotyzm, ale tak nie jest z tego wynika,że można mieć dwa wiersze i wystarczy tylko zmienić głoskę

serdecznie i ciepło

13

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Aniu, zainspirowałaś

mijają lata
zdjęć przybywa
(każde coraz starsze)
i tylko kamyk ten sam
po miłości choć jesteś
jej już nie ma
a szkoda

czy nie można by
odwrotnie?


moja refleksja może trochę przewrotna, ale to sprawił Twój wiersz...
serdeczne pozdrówki :):)
Opublikowano

alunko zobacz jak wiosenka to latko, a jak wiosna to lato zresztą sama jesteś dobra w te klocki i zrobisz jak uważasz, ale tęsknota to uczucie wzniosłe i odnośnie patosu nie ma o nim mowy, gdyż to nie rzecz, ale znów no ta kwiecista wiosenka

serdecznie i ciepło

13

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Aniu, zainspirowałaś

mijają lata
zdjęć przybywa
(każde coraz starsze)
i tylko kamyk ten sam
po miłości choć jesteś
jej już nie ma
a szkoda

czy nie można by
odwrotnie?


moja refleksja może trochę przewrotna, ale to sprawił Twój wiersz...
serdeczne pozdrówki :):)
Nawet nie wiesz jak miło...Droga Krysiu...zainspirowałaś!
Całuski!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



czyli pl chciałaby mieć go w garści :|
tylko kamyki się temu poddają, zresztą ja wiem, czy one też?
czułkiem :))
My,wy ,oni ,one, ... poddają się nie śmiem wątpić!
Pozdrówka!
Opublikowano

Łooooj ....nie pisz tak ...bo ja taka zaraz blekam !Tak ostatnio mi się życie gmatwa....be!
Ale co tam jutro się wyprowadzę z tego świata...!
Nawet nie wiem dlaczego Ci to piszę może ....a może wiem...!
Całuski!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no to zapraszam do siebie, może w moim będzie inaczej ;)
w towarzystwie fajnie popłakać, tak na dwa glosy. slyszysz to??
buziaki, lecę do domu
auuuu!
/b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break Bardzo poruszający wiersz o byciu w zawieszeniu, w oczekiwaniu, niby blisko cudzego ciepła, ale jakby zawsze odrobinę za późno, za szybą. Puenta jest pięknie skromna i boli dokładnie tyle, ile trzeba.
    • Gwiaździsta pożoga przegarnia łan podnieba, pnącze ognia rozciągając się w mętną kolumnę powietrza szczelnego jak czerń tuląca trumnę, nad jaką wisi słońca wykluta maceba.   Jestem tu — w owalu światła, u brzegu kresu, niemy, choć głośny; ślepy, choć nadal widoczny; bladym palcem naznaczam szept na ustach mroczny, jak zapis dni ludzkich na krawędzi limesu.
    • Zawsze zbyt późno gdzieś przychodzę. Latarnia dławi się od światła. Przynoszę moje śmieszne słowa i karmię nimi obce gniazda.   Dawne ogniska wciąż się jarzą, nie pozwalają mi wejść dalej, niż do zacisza wiatrołapu, gdzie tylko letarg czeka na mnie.   Patrzę na ślady innych cieni, które tu przecież są u siebie; słyszę ich głosy, gdy gorąco pragną się splatać z twoim śmiechem.   Zawsze rozumiem, zawsze czekam, z niewidzialnością pogodzony, bo może jeszcze, może kiedyś - ktoś szerzej jasne drzwi otworzy.   A to co moje, deszczem spływa, jak mgliste krople - z drzew bezlistnych, a to co daję - na stracenie - skrzętnie upycha noc w klepsydry.   Byłem pomyłką od początku, będę pomyłką aż do końca, zawsze zbyt późno gdzieś przychodzę,  by odbić blask cudzego ognia.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      O, tak.  
    • @Mitylene   Wspomnienie twojego imienia   (Autor tekstu: Chris Rea)   Czas upływa I każda jedna łza Musiała już dawno wyschnąć I samotne noce Stały się dziwną formą akceptacji I minęły lata Zupełnie jak mówi stara pieśń Ból z czasem się zaleczył Nie mógł przecież wiecznie trwać Ale przyjaciel Jak głupiec wspomniał twoje imię Słoneczne dni, pijane noce Uśmiechasz się i mówisz "wszystko jest w porządku" Ale zimny, zimny deszcz Na wspomnienie twojego imienia Wybacz mi proszę Jeśli wzruszę ramionami Kiedy będę uspokajał swoich przyjaciół Starzejąc się To nie tak, że jestem zimniejszy niż wcześniej Stałem się po prostu tak dobry w ukrywaniu Tego co czuję bez drgnięcia (mrugnięcia powieką)   Wiesz, jest nadal tak samo Na wspomnienie twojego imienia    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...