Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Moje Słoneczko

strom
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

strom

strom

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Czasami wracam do domu
jak koń z pola styrany
na kostkach i nadgarstkach
brzęczą trosk kajdany.
Kredyty,inflacja,
szef mnie zbeształ w pracy
i ci ludzie dookoła
nie życzliwi tacy.
Ktoś tam nie domaga
inny ciągle pije,
ja to wszystko trawię
aż żołądek gnije.
Od tych wszystkich problemów
twarz ma utrapiona
i przez deszcz ukrytych
łez nie mocy słona.
Snuje się po schodach
wpełzam do mieszkania
słyszę śpiew dzieciątka
ruszam bez wahania.
Podchodzę do łóżeczka
z miłością zaglądam
Ona rączki wyciąga
z nadzieją spogląda.
Biorę Ją na ręce
i wtedy cud się dzieje
na anielskim Jej obliczu
wschodzi uśmiech
moje serce szaleje!
Topnieją kajdany,
zmęczenia okowy
Jej uśmiech
jak słońce
topi wszystkie lody.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • lena2_
      dar

      Przez lena2_ · Opublikowano

      poezję schroniłam w sercu wracam do niej jak do domu proza mnie nieraz zawiodła a wiersz niejeden mi pomógł
    • Robert Witold Gorzkowski
      Kruchy los

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Naram-sin tak śmierć bliskiej mi osoby wywołała u mnie różne stany które uwidoczniły się w moich wierszach nawet niektóre mnie samego zdziwiły    @Marek.zak1 dziękuję Marku jak zwykle mistrz stanął na wysokości zadania 
    • violetta
      Ach lato

      Przez violetta · Opublikowano

      @Naram-sin takiemu pracusiowi jak ty, może nie umknąć :)
    • Naram-sin
      Szeptem

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Czy to ma być wiersz wolny, biały, czy rymowany?   Nieporadnie radzisz sobie z tworzywem, jakim jest język (dotyczy też poprzedniego wiersza). Większość strof to proste wyliczenia, a dla upoetyzowania (sztucznego) wrzucasz tu i ówdzie przypadkowe i zazwyczaj kiepskie rymy gramatyczne (wyczuwalny-niewidzialny,np.) albo inwersje. Obrazy, sformułowania - pozostają nieoryginalne, powierzchowne, schematyczne. A przecież w dobrym wierszu chodzi o to, żeby odkrywać jakąś terra intacta  za pomocą  języka, a nie powtarzać truizmy i powielać przestarzałą, wyeksploatowaną już do imentu estetykę (muśnięcie wiatru, ciche tchnienie, ciepło dłoni, rytm ciał, itd,). Ciche tchnienie i cicha cisza - to znowu dwa grzyby w barszczu.
    • Naram-sin
      Miłość w kontrastach

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Czy ten wiersz, to podpucha?   Bo jest jak pewien rodzaj filmów, np. The Room, Plan 9 z kosmosu - tak zły, że aż dobry.   Jedyne, co w tym poetyckim upcyklingu przyciąga uwagę, to wątek z toastami, w którym pokazujesz aspekt dionizyjski, bachiczny miłości, przypominającej tańczącą wariatkę z wiersza A. Osieckiej.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dobrze jest przeczytać uważnie wiersz, zanim się go wrzuci.     Jakie licho Cię tu poniosło?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...