Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

.
Karol Kot sypia w twoim łóżku
Karol Kot sypia z tobą w łóżku
popatrz jak spadają gwiazdy

marynarkę wieszam na krześle przecież
sam pił nie będę kiedy tam obok palą ciało
ostatniego cara

Charles Manson stoi w twojej kuchni
Charles Manson stoi z tobą w kuchni
popatrz jak kruszą się gwiazdy

tu przy głównym placu nike wrocławska
której mieczem jest papieros a tarczą butelka
wina

Ernesto Che Guevara pchnął cię na stół
Ernesto Che Guevara wepchnął ci pistolet w usta
popatrz jak dymią się gwiazdy cały stos ułożyli

i wiesz
cieszę się że cię
nie widzę

(W-w; 19 V 2009)

Opublikowano

witaj +)

wiersz wyraźnie inspirowany Świetlickim. owa inspiracja
odnosi się zarówno do powtórzeń, jak również do Karola Kota,
postaci z jego książki. zresztą, widać podmiot liryczny lubi, bądź
interesuje się tematyką psychopatów czy tam morderców, jest ich
tutaj aż trzech.

pierwsza zwrotka to element życia erotycznego. niepewność,
perwersja, ostatecznie śmierć może spotkać osobę, która
przebywa z Kotem w Łóżku. kontynuacją tego wątku
jest druga strofa, podmiot czuje wszechobecną śmierć
i samotność: marynarka zastępuje mu kumpla do picia.

kolejna postać, Manson. w kuchni, czyli wskazuje
na przyjemności pŁynące z konsumpcji. tutaj może
oznaczać narkotyki, jakieś środki psychodeliczne,
które ma dostarczyć Charles. nike wrocŁawska
to zwycięstwo osiągnięte dzięki używkom,
więc domyślić się możemy, iż nie jest ono trwaŁe
[papieros jako miecz].

Ernesto na stole, więc chyba dalej kuchnia, ewentualnie
pokój gościnny. choć gościem mile widzianym on raczej
nie jest. ostatecznie osoba, o której myśli podmiot
zostaje zabita, coś się kończy. dzięki temu już jej
nigdy nie zobaczy, jest tym samym wdzięczny mordercy.

ogólnie tekst z tzw mocnych, ekspresyjnych.
początkowo te powtórzenia drażniŁy,
jednak ostatecznie się przekonaŁam [w końcu
u Świetlickiego też są ;P]. plusuję

pozdrawiam
Karolina

Opublikowano

witaj.
Świetlickiego dawno nie czytałem akurat.
co do psychopatów... zainspirowała mnie przyjaciółka-powierniczka, dość mocno zainteresowana takimi tematami.
Karol Kot to postać autentyczna, ale fakt, Świetlik też go wykorzystał. jednak chodziło mi raczej o Karola Kota a nie odniesienie do Świetlickiego.
nike wrocławska to tak naprawdę niejaki znany Ci Oko, mój najlepszy przyjaciel, klęczący o 2 w nocy, w dziwnym stanie, na podłodze w domu kumpla. świętowaliśmy w muflonowskiej ekipie m.in. wrześniowe wejście do studia nagrań i taki mój jeden sukcesik poetycki, ale nevermind. czy to jest zwycięstwo? tak. zwycięstwo radości życia, sztuki, wolności i wytrwałości w dążeniu do celu. najtrwalsze z możliwych. tzw. rock and roll.
dziękuję za plusa i obszerny komentarz, trochę inny miałem zamysł, ale bez sensu byłoby tu wszystko tłumaczyć. ale w końcówce - przynajmniej mnie - chodziło o coś zupełnie innego.
podmiot liryczny nie dziękuje mordercy. bo i nie wiadomo, czy do morderstwa dochodzi. PeeL już się tym po prostu nie interesuje. nie widzi - nie pozna zakończenia.
pozdrawiam
G.

Opublikowano

muszę Ci powiedzieć, że jestem zauroczona tym wierszem. seryjny morderca w łóżku, kolejny w kuchni - a kuchnia to dla mnie pomieszczenie pełne erotyzmu - poza tym, wydaje mi się, że kuchnia jest bardzo ważnym miejscem dla każdego seryjnego mordercy :D nie mówiąc już o stole i wpychaniu ;) takie moje wariacje przy okazji.
wiersz super i podoba mi się zapis graficzny wprowadzający podział.
pozdr. :D

Opublikowano

Marcin, doczekałam się Twojego bardzo dobrego wiersza. Powtórzenia pulsują, wiersz narasta, kto wie, co może być jeszcze. No, znakomite to jest, biję brawo.
Jedna uwaga: wolałabym, żeby gwiazdy "dymiły", a nie "dymiły się", tym bardziej, że niżej jest "cieszę się". Taki drobiazg.
Pozdrawiam entuzjastycznie :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W czerwonym narożniku ważący nie wiadomo ile,Marcin Gałkowski!
W niebieskim narożniku, NADINTERPREEEEETACJAAAAAAA ! iiiiiiiiiiii... NIEDOCZYTANIE !

chylę czoła przed autorem, wierszyk ani specjalnie wydumany, ani super patosujący.

w punkt.
Opublikowano

po poprzednim dziele myślałem że szanowny kolega nie potrafi, tutaj widzę, że się myliłem.

co prawda nie jestem powalony na kolana i nie podoba mi się, bo to nie rodzaj poezji który lubię (nie znoszę Świetlickiego i całej hałastry), ale doceniam pomysł i w jakimś stopniu wykonanie.

a merytorycznie - cóż, Karolina wypowiedziała się w pełni i ładnie, w większości podpisuję się pod jej interpretacją, z malymi uzupełnieniami.
Kota traktowałbym raczej nie jako postać od Świetlickiego, co prawdziwego, żywego mordercę, psychola, powieszonego w latach sześćdziesiątych. taki Manson na miarę naszego prlu.




pozdrawiam,
mz

Opublikowano
Adam Rozezweig:
i git=)
co do nadinterpretacji... cóż, każdy czyta jak chce, jedyna słuszna to tylko w szkole wszakże=).
i każdy może to sobie odczytać jak mu się (nie) podoba.
a dlaczego akurat Espenę wyprowadzam z błędu ad. tego co chciałem tu zawrzeć, skąd wziął się jej odczyt i dlaczego postanowiłem to wyjaśnić... to już ona sama wie najlepiej. ja też wiem. i może niech tak zostanie.
dzięki za wizytę=)

Michał Zawadowski:
czasem niechcący potrafi;)
co do interpretacji Karoliny i moich wyjaśnień napisałem już Adamowi co i jak.
dzięki za zajrzenie.

pozdrawiam
G.
Opublikowano

[quote] i git=),wszakże=), dzięki za wizytę=)


I dlatego mnie wkurwia ten internet! W knajpie jakbym się śmiał z twojej koleżanki, po tym jakbyś przeczytał wierszyk, to byś mi dał w morde i by poszło na krzesła albo szklanki.A tutaj piszesz mi jakieś znaki równości i nawiasy, nihuja tego nie rozumiem a mam 21 lat !
Jak się w takich upośledzonych warunkach ma bohema rodzić ?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...