Armia Boga

[Piotr Muc]

Ciała w dreszczu agonii modlitwę prowadzą.
Dusze ich mkną w oblicza śmierci.
Chromi i niemi w szyku bojowym.
Głód i pragnienie, będą ich pokarmem.

To zemsty armia, życia pytanie.
Chcę być ich rycerzem, by obok walczyć.
Choć słabi, ogrom ich przeraża.
Wnet szyki zewrzemy, by całość odebrać.

Miłość kołami rydwanu będzie.
Ślady jego po nieboskłon zobaczysz.
Męki zdrajców usłyszysz i tupot wojska.
Litość będzie pragnieniem, którego nie poznasz.

Runą nieba nawy od bólu i cierpienia.
Wtedy miecz wyznaczy, gdzie sprawiedliwość.
O człeku bez skazy, pierwszy zginiesz.
Bo o chleb wołasz, a kamień w twej ręce.

Gdy otworzą się nieboskłony i postać śmierci zobaczę,
Przebiję ją mieczem, wspomnieniem zostanie.
Poszukam całości, bo ktoś ją stworzył.
Czy On tak wielki, by nas zapomniał !? …


Myśli…
Zobacz, czy kamień w twej ręce.
Gdy znajdziesz, czy we mnie rzucisz?
Pomyśl, czy umrzeć potrafisz.
Czy nie łatwiej, jest kochać…?

[bazyl_prost]

śmierć nie jedno ma imię