głęboko w fotelu II (13.05.09)

[Michał Gomułka]

głęboko, w ciemnym fotelu pochłonięty

Jestem

jak król, stwarzam i chwytasz za pewne
łapczywie. Śmieszno mi Ciebie upatrywać
w gąszczu przeciwnie uzdatnionych,
gdzie legion liczy się nad centuriona,
gdzie snujesz niemrawe potyczki

Bestią

zwij mnie a uronisz główkę;
nie zabawię na twym świętym zgonie
wezwij straże, wznów głodówkę
zatruj wino w snadnym gronie


głęboko, w fotelu ciepłym
majestatu ludzkich szczepów
władam pospolicie rzeczy znaczeniami
spływam splendorem
nestorem cnót stanów
będąc, rządząc wierzeniami

godzę w tytuły,
sarmackie zwyczaje
szturmuję twierdze
życie biorę i oddaję
nadaję zaszczyty
w szranki ze swą sławą staję
damom dziedziczności sprawiam
ziemię tworzę rajem
i upajam miodem,
kończąc z jej gnuśnością
czy wrogami rojem

jestem decydentem
w całej osi czasu
w krytycznej postawie
tkwi wielkości zasób

***

oto niczym niezmącona
rosłość najwyższego
czyńcie pieśni pochwalne
dla Dragona Rudawego