Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rozliczenie dziecka


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersze nie czytają poeci, droga pani, tylko zwykli czytelnicy a oni lubią wiedzieć co czytają. Metafora dobra i zrozumiała różni się od tej metafory bzdurnej i nie zrozumiałej.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 43
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

Top użytkownicy w tym temacie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No cóż po takich komentarzach... to się nie dziwię.. każdy byłby ciekawy, nie wiersza tylko komentarza.
Pozdrawiam i życzę dobrej nocy, może to będzie lepsze od wiersza.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pani Eyko
proszę uprzejmie zerknąć na zainteresowanie innymi utworami tej Autorki,
nim pojawiły się Pani naprawdę dziecinne komentarze.
pozdrawiam
ps. na tym portalu jest regulamin zabraniający mszczenia się na krytyku, a Pani nic innego pod tym wierszem nie czyni (czy te słowa są dla Pani zrozumiałe - czy to już "bzdurna metafora"?)
jeszcze raz pozdrawiam
[sub]Tekst był edytowany przez Ona Kot dnia 29-07-2004 02:25.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Moze to i nie pani styl, ale i tak mi sie nawet podoba w przeciwienstwie do paru wczesniejszych, troszke zamieszana 1 strofa - wkladac glowe pod poduszke trzesacych sie rak ? pani wkladala glowe pod poduszke ktora rozumie pamietala te raczki ? Ale 2 strofa tez zagmatwana. Podzielilbym trzecia na polowe, bo zgrzyta mi. Reszty bym nie ruszal,



pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Okropnie tandentna jest koperta intymności, takie dopełniacze są pretensjonalne do bólu, dopełniacze stworzone z rzeczownika abstrakcyjnego (najczęściej o obcym źródłosłowie) i rzeczownika mającego swój namacalny wręcz desygnat materialny. Można je mnożyć jak króliki, a każdy będzie wyglądał jak wypchana kiczowata zabawka, np.: przykrywam się kołdrą prawdy, zakładam czapkę samotności, wychodzę przez drzwi intymności, łykam łyżeczkę osamotnienia (gorzką oczywiście), gryzę chleb powszedni niewiedzy, siedzimy w klatkach obojętności, wyrzucamy papierki uczuć, spala się ostatnia zapałka miłości itd itp.

Poduszka trzęsących się rąk- to ładne.

Peunta też puszczona, demagogia - tu akurat w znaczeniu pójścia na łatwiznę i grania na uczuciach.

Oczywiście chodzi mi cały czas o wiersz, a nie o Pani uczucia, te jak sądzę są trudne.
[sub]Tekst był edytowany przez Strzyga_vel_Strzyga dnia 29-07-2004 13:56.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tero wiersze Pani według mnie są najcudowniejsze z tej strony...ale gdzieś ktoś popełnił błąd...jestem tu od paru dni lecz z tego co wiem nie jest to gadu-gadu...daje telko dobrą rade by Pani nie tłukła się na słowa z innymi..każdy wiersz podlega krytyce a niewąt[liwie kunszt Pani pisania nie zasługuje na takie "walki"...z drugiej strony straszny z Pani nerwus...wiersz taki sobie w porównaniu z poprzednimi....:_) pozdrawiam Marcin

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziekuje wszystkim za komentarze...

pani Strzygo jakos nie rusze mie Pani komentarz względem innych odbiorców... tandetny nie jest... prosto opisny owszem... ale z tego co sama wiem, zawsze pisze zawile i ten akuart jest prosty, tego chciałam i tak chciałam napisać... więc zbyt pochopnie jak dla mnei podeszła Pani do tego wiersza. Nie jest ani piękny, ani cudowny... ale Pani koemntarz to lekka przesada... która zreszta i tak mnie nie dziwi... każdy ma brawo oceniac, ale pewnych rzeczy po prostu nei beirze sie na serio... chyba Pani sama zrozumie co mam na mysli

Rozumiem Panie Bezecie i przepraszam... prsze mnie poprawiać jesli za bardzo sie wychyle... nei chce robic nikomu trudnosci

Dziekuje za te słowa... krytyke przyjmuje... ale rzeczową... tą niekompletna i bezsensowną zawsze odepre... taka juz jestem

dziękuje wszystkim
Tera

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pani Tero!

Wiersz Pani przypomniał mi wydarzenia z koszmarnie odległej przeszłości, zmusił, żebym od nowa doświadczył dziwnych doznań...
Dziękuję.
P.S.
Tamten czas zamknąłem - wydawało mi się - w króciutkim, naiwnym i banalnym wierszyku z bardzo wczesnego stadium mojego rozwoju, z pewnością nie nadającym się do publikacji w dziale głównym, ale niech mi będzie wolno go umieścić tutaj - w miejscu nienapisanego komentarza...

"Lot"

Dachy kamienic jak kapelusze
Ich ślepe oczy
Nie odwzajemniają mojego uśmiechu
Ćma sąsiadka rozpoczyna lot
Ku nowemu słońcu latarni
Poprawiam krawat i sumienie
Do bruku juz tylko parę metrów.

1987

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



×
×
  • Dodaj nową pozycję...