Bezlitosne dni

[Otori Mononoke]

Nie lubię promieni słońca,
bo dzień przynosi
cierpienie.

Nienawidzę końca
każdej nocy.
Westchnienie...

Promienie budzą
mnie do życia
z bezuczuciowego letargu.

I wtedy oślepiona światłem
nie widzę nic

przekleństwa
huczą w mych uszach
zniewagi
są jak siarczyste policzki
uczucia
odbijają się rykoszetem
od stalowych twarzy
i tną moje ciało
jak ostrza
a miłość
odbita wzgardzona
trafia prosto w serce
uderza mocno
tak boleśnie
aż rozszerzają się źrenice
a w płucach
zapiera dech

w końcu powtórnie
w litościwej nocy
zatapiam moje ciało
końcami palców dotykam
mroku
jej skrzydła
muskają
moją twarz

ciemność
tłumi
dźwięki i uczucia
więc
już nie słyszę
i nie czuję nic

utula noc
wyostrzone zmysły

moja mroczna kochanka
troskliwie otula całunem
zamyka wieko skrzyni
jeszcze ostatni pocałunek
i pogrążam się
w nieprzespanym
cichym
śnie

[Przemysł Ś-wiersz-cz]

Głębokie, bardzo dobrze napisane. Wpadłem w zachwyt. :)

Pozdrawiam

[Otori Mononoke]

Dziekuję:)