Zgłoś

ostra krawędź źrenicy tnie duszę od środka i wyplata na zewnątrz flaki   brzytwa pod powieką rozszerza otchłań poznania zaprasza w objęcia piwnicy myśli i zachowań   soczewka wplata krawędź białego mleka ogon komety kreślący barwę lodu która spopiela na czerń sumienie.   Och, gdybyśmy mogli złapać się za serca  wzajemnie łagodnie połaskotać by zadrżały by zabiły mocniej i dreszcz przeszedł po palcach.

@Jacek_Suchowicz Super, co klasa to klasa, takie komentarze lubię. Zerknij jeszcze na pisane "po czasie" w wierszach do obróbki. Wiersz pisany odruchowo, a sam spojrzysz bez emocji. Pozdrawiam.

… wilki są tematem fascynującym, wiele lat temu czytałam noblowską  „ Zorn der Wölfe“ i do dziś pozostało po tej lekturze niesamowite wrażenie …   Temat wiersza jest niesłychanie istotny; dotyczy aspektu internetowych znajomości i sposobów ich traktowania; ile przemyca się nieufności, lub przeciwnie - nadmiernej ufności, ile świadomej lub nie - bujdy ( bo wąchamy się jak wilki/ nie ufając ;), ile gorączkowego uzupełniania deficytów , ile świadomej gry na tychże tęsknotach,  a, ile … pospolitej komedii obliczonej huczny fajerwerk…   Nawiązaniem do świata zwierząt zasugerowałaś pozarozumowe, czysto instynktowne  inklinacje takich relacji… i fascynujące jest pytanie, w jakich kategoriach postrzegać takie czasowe  „ zetknięcia” na pewnych frekwencjach, czy falach …;))   pozdrawiam miło.

@Amber … pewnie, że dasz radę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Stracony

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

… uroczo; pozdrawiam :)