Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

I znów, tuż przed świtem, metalowa strużka
podcina nadgarstek zeschłego powietrza
sto szarych się twarzy w grymasie porusza
i rysa pociągu świat na pół rozdziela.

Tam za Słońca zmierzchem połowę zostawia
A drugą popycha, przed siebie, tnąc niebo
Sto szarych się twarzy grymasem zasłania
i pociąg się zwija, ich życiorys kreśląc

I kłócą się niemo, za-świat w szyby wnika
Sto myśli, lecz cudzych, na tym samym torze
Co ma być prawdziwsze, czy sen, chcący życia
Czy życie snu chcące, co nim być nie może?

Tam kamień zapragnął się przejrzeć w kamieniu
Ty jednak bądź pierwszy i ty odkryj świat
Ten prostak, co w kiosku się zgubił w natchnieniu
Newtona by przerósł, gdyby szansę miał

Lecz znowu się gubią, patrz pociąg odcina
Co było przed chwilą, jak kawałek chleba
I kioskarz odchodzi, i kruszy się mina
I nic się nie zmienia, i jest tak jak trzeba

Zapomnij, nic nie ma, to noc ociemniała
W wypalonych jezior przegląda się misach
I żyłką z księżyca z dna oka wyławia
sny z przerębli źrenic, by w ziemię je wpychać

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija interesuje mnie zdrowa dieta, przeglądam zawsze książki kucharskie, gdy spotykam w kawiarni, robię zdjęcia potraw, których chciałabym spróbować. Uwielbiam różne kuchnie świata, nawet kanaryjską, śródziemnomorską. Staram się krótko gotować, tylko al dente i sporo na surowo. W życie wprowadziłam sirtuinową dietę i ona mnie odmładza:) także dużo zielonego, ryb, owoców morza, pokochałam krewetki, a teraz w sklepach są już ugotowane, można tylko podgrzać albo na zimno zjeść z jakimś dressingiem z cytryną, przyprawami i oliwą.
    • kolejna noc i znowu nic się nie wydarzyło, poza tym, że jestem jeszcze bardziej zmęczony niż wczoraj. miasto oddycha jak stary pijak, kaszle neonami, a ja siedzę przy kuchennym stole, licząc okruszki po życiu, którego nie chciałem, ale które się przypętało. wszyscy mówią: „trzeba mieć cel”. ja mam tylko rachunki, puste krzesło i lustro, w którym ktoś zostawił moje oczy bez instrukcji obsługi. czasem myśl przychodzi cicho, jak stróż nocny, pyta, czy nie czas już zamykać, zgasić światło, oddać klucz. ale potem włącza się lodówka, pies sąsiadów zaczyna szczekać, a ja przypominam sobie, że nawet jeśli to wszystko nie ma sensu, to rano znów trzeba wstać, nawet bez powodu. i tak trwam — jak popielniczka pełna niedopalonych dni, które ktoś zapala z przyzwyczajenia.
    • Cel podróży nieznany Bóg jedyny wie On to wszystko I nic jednocześnie Czemu mi to robi Kiedyś myślałam, że wszyscy jesteśmy rodziną. Kiedyś myślałam że szczęśliwy jest kto chce Że spotkamy się wszyscy na kawie i ciastku Chcę zachować tę myśl Chce być Twą siostrą Zmielę ziarna kawy Rozpalę palenisko (choć zawsze robili to starsi) Zaparzę kawę Innym razem Zaproszę na szarlotkę
    • @violetta Jesteś bardzo zdolna, powinnam się zainspirować... 
    • @KOBIETA w upalny dzień to fajnie czuć go:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...