Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

o E;*

Don Makavelli
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/91874-o-e/

Rekomendowane odpowiedzi

Don Makavelli

Don Makavelli

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

istny katharsis dla duszy i ciała
będący dla mnie. Czy miała
z tego chociaż cząstkę milionową
tego co działo się z moją głową
W tej chwili?
… a serce tęskni
… i serce kwili.

; istna metafizyka
; urody oryginał
; niebiańskością przenika
; czas się z nią nie mija.

Chociaż znałem ją od dawna,
w tym właśnie momencie,
cudna, piękna i przeładna
rzuciła zaklęcie.
Pół sekundy spojrzenia;
drugie pół zachwytu.
Stanąłem jak z kamienia
łapiąc się uchwytu.
Zaskoczenie to pewne
było i zdziwienie
gdy głębokie, tak rzewne
rzuciła spojrzenie.

Niepewność delikatna.

Kojarzę to z mitem:
gdy buzia tak szkarłatna
a oczy są błękitem…

Nadal lekko zmieszana.

Wszystko w kręgach magii
by się przywitała
zabrakło odwagi,
mimo że obok byłem.

Ona dalej kroczy…

Mimo że stoi tyłem,
widzę wciąż jej oczy.
Błękit oczu po mózgu
całym się rozlewa;
przeciskając się do serca,
komory zalewa.
I opanowuje
wszelkie moje człony.
Stoję, niczego nie czuję
Pięknem oślepiony

I nieważne co będzie,
Nieważne co się stanie
Wiem, że widok anioła
W sercu mym zostanie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/91874-o-e/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • hania kluseczka
      erekcjato o miłości w hiperrzeczywistości

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      nie wiem już czy to byłeś ty czy twoja wersja z filtra którą zapisałam pod nazwą ostatni raz   rozmawialiśmy w pętli między powiadomieniami a uciszaniem sumienia   twoje ciało było dziś w full hd ale dotyk miał zero pikseli przesuwałam palcem po ekranie jak po twoich plecach   w tle reklamowali miłość z dostawą w 24 godziny bez reklamacji    czasem myślę że już dawno umarliśmy ale algorytm nas podtrzymuje i karmi naszą tożsamość  zgodnie z naszym przeznaczeniem                                                                                        na mięso armatnie     
    • Alicja_Wysocka
      Kogucik

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @viola arvensis  Dziękuję Violu i wszyscy moi Goście, proszę o wyrozumiałość, ten wierszyk napisałam 23 lata temu, kiedy radością było tylko pisanie, bez świadomości jak.  Ale to moje dziecko, które wciąż mnie rozbawia i nie mogę jakoś zrobić z niego rosołu.      @FaLcorNMożliwe, że tak je słyszysz.     
    • Migrena
      Do zobaczenia …

      Przez Migrena · Opublikowano

      @KOBIETA   bardzo plastyczny i muzyczny wiersz.   wzruszający i głęboki.   piękna harmonia melancholii - od skrzypiących drzwi i żalu tęsknoty, po ostateczny, kojący spokój akceptacji.   Dominiko.   to jest mistrzowska poezja.   nie smuć się :)          
    • Alicja_Wysocka
      List z bloku o segregacji

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Szanowna Wspólnoto, my - lokatorzy, winni bez winy, donosimy, że w altanie śmietnikowej doszło do zbrodni!   Ktoś wrzucił słoik po ogórkach do pojemnika na papier. Nie wiemy kto, lecz kara spadła na wszystkich. Od dziś płacimy więcej, bo przecież „solidarnie” śmiecimy,  więc jest odpowiedzialność zbiorowa.   Wiedzą o tym nawet koty z podwórka - one też już siedzą cicho, żeby im nie doliczono za sierść.   A my - z workami w dłoniach, z plastikami w sercu i z bio w oczach - stajemy przed pojemnikami jak przed sądem.   Czy to szkło przezroczyste, czy półprzezroczyste? Czy karton po mleku to papier, czy już zdrada recyklingu?   Zanim wrzucę, modlę się do Świętego Segregatora, żeby spojrzał łaskawie i nie podniósł mi opłaty. Bo jeśli raz pomylę puszkę, to cały blok pójdzie z torbami.   Podpisano: Sąsiedzi z paragrafu na Plastiku   A morał? Choć każdy śmieć na miejsce kładzie, to rozsądek - wciąż na wysypisku.    
    • bazyl_prost
      po innej stronie barykady

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      Życie nie jest koszmarne , po prostu nie jest. Życie jest dynamiczne o ile zdrowie pozwala. Życie nie jest senne, bo wtedy środki czyszczące są toksyczne. Raz dwa, raz dwa. Tu nie ma długich refleksji , zawsze film akcji , oczywiście zgodnie z kodeksem drogowym , bez żartów. Świeże pieczywo z piekarni , warzywa z ładnego marketu. Bogato. Świat nauki i medycyny odległy jak niezdobyty szczyt , trochę żal, trochę nie. Przemawia przeze mnie gorycz i żal, to jakieś zatrucie , nie wiem czy zatrucie duszy czy ciała , w sumie to to samo przecież dusza to jakiś czas, może też coś ponadczasowego , to ratuje sytuacje. Miłość ... tak jak wszędzie nieodgadniona. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...