Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

szkoda świt obudzić zakochany
gdy powieki tulą miękko ranek
wiosną pachnie ciepła rozedrganie
usta wnet oddechem scałowane

a te rzęsy masz spojrzeniem zalęknione

niby kwiat wiosenny rozespany
garść metafor gubię rozsypanych
wiatrem studzę zmysły rozpalone
w szał gorączki wdarł się ognia płomień

a te oczy ciemnozłote rozmarzone

jak ten promień słońca wszędobylski
sfrunę rozstokrocę świat mój miły
oczy rozciekawię wzrokiem bystrym
choć marzenia w bańce rozstań prysły

a to niebo mą miłością przerażone

Opublikowano

Ładna liryka, lubię taki styl. Taneczna piosenka. Ciekawa wersyfikacja - ten rym międzystrofowy. Dodaje melodyjności i scala wiersz jeszcze silniej. Treść też fajna, taka wiosenno-miłosna, choć z nutą żalu, niepokoju, nawet bólu rozstania, nawet przerażenia...
Pozdrawiam wiosennie.
Oxy.

Opublikowano

ta lekkość w pisaniu o rzeczach z natury ciężkich (miłość to nie pluszowy miś, jak ktoś kiedyś słusznie, choć banalnie, intonował ;)) bierze się chyba z rymowania i umiejętnie dobranych, przyjemnie kojarzonych rekwizytów. nic, co bym umiała napisać, ale przeczytać jeszcze potrafię, i to z chęcią :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...