Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wycinka


Rekomendowane odpowiedzi

Jestem tajemnicą
wśród stojących drzew

Cisza niepoprawnych
stłumionych dźwięków

Pozwala słyszeć
własnego siebie

Pomnik jak dąb
uczy ludzi dawnych czasów

Brzozowe panie
szumią rozpaczliwie

Las sosnowy
zatacza się czubkami

Bezdaremne przeszkadzanie
wiatru w igłach

Zapach intensywniejszy
przeczucie śmierci

Płyną słowa jak deszcz liści
z wyrokiem dla drzew

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Najlepsze w tym wierszu to wyobrażenie rodzące się w trakcie jego czytania; strzeliste drzewa, rzadko obsadzone na dużej, klarownej przestrzeni. Promienie słońca spadające na twarz. Ja stoję tam. Każdy dwuwers to kolejny głęboki oddech. To dobry pomysł. Lecz. W tym przypadku niezawsze powinien to być dwuwers, gdyż już 2 i 3 aż prosi się o połączenie. Czyli chcesz tworzyć harmonię, którą sam zaburzasz. Ale... widzisz. Mimo to. Byłem tam...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...