Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

między niebem a ziemią
zamknięty raj

życie geodeta
chyba bez uprawnień
niewytyczone postanowienia przekraczają granice
refleksje pogubiły ścieżki
błądzą w gęstwinie zaplątanych zamierzeń
i chęci

odwieczne pytanie
stawiać nadzieje na nowo
czy remontować dawne nawyki

w zamieszaniu refleksji
cegła za cegłą
posklejany z emocji
samoprzylepny
gdy go nasączę łatwowiernymi marzeniami

trochę egoistyczny

optymizm

Opublikowano

Bardzo dobra charakterystyka życia optymistki. Podoba mi się ta koncepcja raju na ziemi. :-)))

Tylko wyłowiłam literówkę:
"bł[color=#FF0000]a[/color]dzą w gęstwinie"

Pozdrawiam.
Oxy.

Opublikowano

nie mam zielonego (zielonego, czyli wiosennego poniekąd ;)) pojęcia, jak to jest być optymistą. wcale nie chcę się przekonać, chociaż ostatnio deszcz zapachniał latem. co też życie robi z człowiekiem przez krótkie chwile - zmienia światopogląd dzięki jednemu, ulotnemu wrażeniu.

bywały lepsze, nie? ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pewnie bywały;)musze Cie jakos na lasso do Krakowa przyciagnąć:):)
dogadaliśmy się z Panem K., że za parę lat przyjadę :D

Dokładnie - jesteśmy wręcz umówieni :)))
(się cieszy)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • "Płacz w ścianach"   Kałuże krwi wszędzie. Cóż to będzie? Może nicość będzie? Czuję beznadziejność, to moje uczucie jedyne jest. Przeszłam Wielki Test.   Dziura w mym sercu, Postrzał w klatkę, Wszystko widziałam.   Weźcie mnie do nieba. Wciąż w ciebie wierzę, Ojcze. Będzie lepiej, wciąż się łudzę.   Słyszę ich płacz w ścianach, Podążają za mną cały czas, W nocy i dzień, jak mój anioł stróż.   Znam cały część ciała, Widziałam wszystko otwarte, Czy bym chciała wiedzieć to znów?   Nie. Nie. Nie.   Wolałabym zapomnieć, Straszna Wielka Tragedia Ludzkości. Najgorszy koszmar mego życia.   Wciąż pamiętam jej wyraz twarzy wypełniony przerażeniem i strachem śmierci. Czy mogę zapomnieć? Chciałabym i marzę, ale nie jestem w stanie. To będzie podążać za mną raz na zawsze.   Choć może wystarczy pewna kula w łeb. Zakończę to jak mnie zakończyło. Przepraszam.   BACH!   Podpisała się:  Pielęgniarka Alicja
    • @Marek.zak1Jeszcze raz bardzo dziękuję. Pierszą skończyłam wczoraj, jest naprawdę niezła. Więcej napiszę Ci na priv, bo nie wiem, czy chcesz mojej recenzji na ogólnym. :)))
    • Tak, wyjechali na wakacje Kult, Gdy nie ma dzieci     nasze dzieci poszły do szkoły a gerbery zerwały się w ogień nasze dzieci usnęły wieczorem   nie jak trolle internetowe: by nie skończył się świat ciągłym przebojem          
    • @lena2_Bardzo dziękuję! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! To prawda!  @Waldemar_Talar_Talar@sisy89@Andrzej P. ZajączkowskiBardzo dziękuję! 
    • w krzemowej zupie się taplam push and pull dotyk łagodzi największe koszmary
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...