Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wyznanie gila

Bogdan Piwowarczyk
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bogdan Piwowarczyk

Bogdan Piwowarczyk

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Natura nam ptakom barw nie poskąpiła
Lecz te upstrzone najkolorowiej
Siedzą sobie w ciepłych krajach
Nam ptakom szarym pozostała zima
Ja jestem gil – ptak szary przelatujący w czerwień
Czerwień to kolor bogaty w znaczenia –
Płaszcz króla sztandar robotniczy
Kaptur kata
No i krew – atrament świata
Ja może i chętny byłbym
Być dawcą krwi dla drugiego człowieka – brata
Jedna ci nas matka ziemia rodziła
Jednako też nas wszystkich przyjmie
Nie jestem głupim ideowcem –
Wiem że zawsze było i będzie
Więcej krwiopijców niż krwiodawców
W laboratorium historii
Jestem ateistą w stanie spoczynku
Komunistą też –
Nie wierzę w Boga w człowieka
Siedzę zimą na zeschłej gałęzi
Czekając kiedy osunę się wraz z nią
Obserwuję jak ptaki żyjące w ogniu zdarzeń
Przemieniają się w popiół –
Wiem że ogień który spala
Przekształca się w światło które oświeca
To tylko kwestia odległości
Wszystko jest kwestią odległości -
Miłość i nienawiść
Przeszłość i przyszłość
Piekło i raj

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • beta_b
      Do siego roku

      Przez beta_b · Opublikowano

      To był rok dla mnie dobry pełen darów i wzruszeń, ...i chwil odkrywania: co ja chcę, a co muszę. To był rok dziękczynienia, czynienia dla siebie. I podróży po globie, i mazania po niebie. To był rok, kiedy życie powciągało w swe nurty. I płynęłam w nim żwawo, uważając na burty. Jakby - ciężko - już było, jakby nauk niemało w część praktyczną włożnych w końcu za_działało. Jakby życie, co z puzzli rozrzuconych na deski cały obraz stworzyło. A ja pytam: co jeszcze? Dzisiaj lepiej rozumiem sztukę, filmy, historię, wiem, co z czego wynika, co się nie da zapomnieć. Zrozumiałam swe błędy i to na każdym kroku. Świata olśnień i głębi życzę. Do siego roku!
    • KOBIETA
      Wiersz drogi

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Radosław   Radosławie :) och Radosławie.! Ja tylko bywam…pragmatyczna :)    no dobrze…przesadziłam z „ porzucaniem” :)  wiesz, że potrafię ;)     
    • Radosław
      Wiersz drogi

      Przez Radosław · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Może tak być, jeśli podmiot nie jest przyspawany do traum. Natomiast    jeśli porzuci się ten metaforyczny plecak to trudno by było skorzystać i z tych zasobów.    widzę, że jednak pragmatyzm wziął (przynajmniej częściowo) górę również i u Ciebie ;) 
    • EwelinaWawrzyniak
      Nadzieja

      Przez EwelinaWawrzyniak · Opublikowano

      Kwitnie na polanie zapomniany kwiat. Nie pamięta o nim juz cały świat. Bo cóż pamiętać? - gdy młody był głupi! Myślę czasem, że może to lubi.   Starym liściom słońce blask nadało. Nikt dotąd nie wie jak to się stało. Niespodzianka - te proste słowo się rzekło. i bez tego nawet zdrowe serce by pękło.   Wody już nie trzeba. To cudem zwany kwiat. Bo zawirował na nowo przy nim świat. On zwiędnie i zgaśnie - ulotność ma w sobie. Chyba tylko na chwilę postawił się chorobie.   Kto widział ten wie, kto nie wie - nie widział. Czy tak jak nas, kat będzie go ścinał? Natura matką mych dziwacznych losów. Nożem nie pogardzi wyznaczenia paru ciosów.
    • Berenika97
      Żywioły

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Łukasz Wiesław Jasiński  Serdecznie Panu dziękuję! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...