Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wyznanie kruka

Bogdan Piwowarczyk
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bogdan Piwowarczyk

Bogdan Piwowarczyk

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Jestem krukiem – ptakiem czarnym
I jestem dumny ze swojej karnacji
I przynależności do ciemnych typów nacji
Tak jestem faszystą –
Widzę ziemię przestronną i czystą
Trzeba oczyścić ziemię z robactwa padliny
I tego co z gorszej urobione gliny
Szanuję święte prawa i obrzędy
I wiem do przyszłości dostać się którędy
Ostatnio szczytem jest elegancji
Pewnie za przykładem Francji
Dużo rozprawiać o tolerancji
Ja świetnie czuję się w kruków kole
Wiadomo kruk krukowi oka nie wykole
A przyjdą takie czasy
Że nasze czarne skrzydła
Oznaczać będą czystość i porządek –
Po prostu wierzę w moją nację karnację
I jej ciągłą reinkarnację

Komentarz autora
Jedni w imię małoważnych chętnie poćwiartują ważnych
Inni w imię ważnych chętnie poćwiartują małoważnych
A historia będzie staczaniem się po pochyłej równi
Dopóki nie uznamy że wszyscy są równi
Lecz trzeba po pierwsze zabraniania
Na siłę wyrównywania
Wywyższania i poniżania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • beta_b
      Do siego roku

      Przez beta_b · Opublikowano

      To był rok dla mnie dobry pełen darów i wzruszeń, ...i chwil odkrywania: co ja chcę, a co muszę. To był rok dziękczynienia, czynienia dla siebie. I podróży po globie, i mazania po niebie. To był rok, kiedy życie powciągało w swe nurty. I płynęłam w nim żwawo, uważając na burty. Jakby - ciężko - już było, jakby nauk niemało w część praktyczną włożnych w końcu za_działało. Jakby życie, co z puzzli rozrzuconych na deski cały obraz stworzyło. A ja pytam: co jeszcze? Dzisiaj lepiej rozumiem sztukę, filmy, historię, wiem, co z czego wynika, co się nie da zapomnieć. Zrozumiałam swe błędy i to na każdym kroku. Świata olśnień i głębi życzę. Do siego roku!
    • KOBIETA
      Wiersz drogi

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Radosław   Radosławie :) och Radosławie.! Ja tylko bywam…pragmatyczna :)    no dobrze…przesadziłam z „ porzucaniem” :)  wiesz, że potrafię ;)     
    • Radosław
      Wiersz drogi

      Przez Radosław · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Może tak być, jeśli podmiot nie jest przyspawany do traum. Natomiast    jeśli porzuci się ten metaforyczny plecak to trudno by było skorzystać i z tych zasobów.    widzę, że jednak pragmatyzm wziął (przynajmniej częściowo) górę również i u Ciebie ;) 
    • EwelinaWawrzyniak
      Nadzieja

      Przez EwelinaWawrzyniak · Opublikowano

      Kwitnie na polanie zapomniany kwiat. Nie pamięta o nim juz cały świat. Bo cóż pamiętać? - gdy młody był głupi! Myślę czasem, że może to lubi.   Starym liściom słońce blask nadało. Nikt dotąd nie wie jak to się stało. Niespodzianka - te proste słowo się rzekło. i bez tego nawet zdrowe serce by pękło.   Wody już nie trzeba. To cudem zwany kwiat. Bo zawirował na nowo przy nim świat. On zwiędnie i zgaśnie - ulotność ma w sobie. Chyba tylko na chwilę postawił się chorobie.   Kto widział ten wie, kto nie wie - nie widział. Czy tak jak nas, kat będzie go ścinał? Natura matką mych dziwacznych losów. Nożem nie pogardzi wyznaczenia paru ciosów.
    • Berenika97
      Żywioły

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Łukasz Wiesław Jasiński  Serdecznie Panu dziękuję! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...