kosmogonia malowidła

[zenza]

przeżycia wprawiają w zachwyt. z wysokości
kolorowej kanapy jest sianie ziół do doniczki,
znikanie kocich ścieżek. w ogrodzie
czekam wiosny, nadchodzi

jak nocne urojenia. w słowach deszczowej piosenki
czuje to ziemia, pomost na wodzie. a ja tracę
tożsamość w tłumie zdań w których żegnasz
zimę, kwiaty we włosach i śmiech

z nieba. jeszcze raz powiedz mój mistrzu
jak z nut; ten język jest już martwy,
żadne z nas nie jest tylko sobą. dziś wiem
zbędne są słowa, powietrze faluje
nad rozgrzanym asfaltem

[Emu Rouge]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jest coś w tym tekscie, ale wersyfikacja zupełnie tego nie eksponuje. Zmieniłabym ją, np.

przeżycia wprawiają w zachwyt. z wysokości
kolorowej kanapy jest sianie ziół do doniczki,
znikanie kocich ścieżek. w ogrodzie
czekam wiosny, nadchodzi

jak nocne urojenia. w słowach deszczowej piosenki
czuje to ziemia, pomost na wodzie. a ja tracę
tożsamość w tłumie zdań w których żegnasz
zimę, kwiaty we włosach i śmiech

z nieba. jeszcze raz powiedz mój mistrzu
jak z nut; ten język jest już martwy,
żadne z nas nie jest tylko sobą. dziś wiem
zbędne są słowa, powietrze faluje
nad rozgrzanym asfaltem

czyli tekst do warsztatu, wg mnie.
pozdr aga

[zenza]

Emu to najfajniejszy komentarz jaki dostałem. Dzięki, zmienię tak jak napisałaś.

[H.Lecter]

przeżycia wprawiają w zachwyt

To jest chyba grzech tego wiersza. Stąd bierze się : czekanie wiosny, żegnanie zimy, kwiaty we włosach, zbędne słowa...
Koniecznie ochłonąć przed pisaniem ; )