Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Chmurno...


Rekomendowane odpowiedzi

Chmurno, więc cieszę me oczy spalone
I pyszne czoło kornie uniżam
Dłonią powietrze ważę sumiennie
Choć słowem Ducha nie umiem spisać

Tak śmiechu warta wśród obcych twarzy
Już bez odwrotu na drodze bólu
Upadła dumą, wyniosła grobem
W myślach człowieczych Ciebie utulam

Lecz nie człowiekiem już jestem, przepraszam
Człowiecze serce w nadwzniosłej myśli
Księgi Natury duszą pochłaniam
A ręka dziecka serc linie kreśli

I kreślić będzie Twej twarzy kontury
Po krańce czasów, po trumny nieba
Kocham - nie czekaj, znienawidź - wolę
Mnie ponad wszystko płakać potrzeba

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...