(ewo, pewnego dnia twoi potomkowie będą słabi)

[wonna mięta]

wśród nich był bóg,
więc kim był diabeł?







ewo, pewnego dnia twoi potomkowie będą słabi.
nie ostanie się nawet cień kolumny, ani splot
świętych, tkanych prześcieradeł, witych na gniazdo.
rozejdą się za jednym pociągnięciem, rozsypią
jak garstka niewiernych, bo nawet w raju były węże.

ewo, pewnego dnia twoi potomkowie będą słabi.
wielkość bowiem ubiera ludzi w białe kaftany,
w jakie zwykła zapinać nas matka. w jakie zwykła
nas chować dzieląc strach na części. dzieląc drogę
jak garstka niewiernych, na głód i godność poczętych.

[Lena Achmatowicz]

bardzo ladny nick.

"wielkość bowiem ubiera ludzi w białe kaftany" - nie zgadzam się:) w białe kaftany ubiera ludzi choroba. wielkość może być na plus.

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może rozpełzną? byłaby spójność z całym tym wężowiskiem.

[BARBARA_JANAS]

Dobrze nazwany, ciekawie nakreślony,prawdziwy z nutą kontrowersji... PLUS. Pozdrawiam

[JacekSojan]

jest w tym wierszu pasja, obrazowość i prawda;
ale nie nachalna - subtelna jak poezja;
i przekroczona linia metafizyki dająca pełniejszy, bardziej wymiarowy obraz rzeczywistości - symbolicznej - fakt, ale mocno rezonującej metaforą egzystencji zdominowanej wartościami;
J.S

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pan piszę poezję bardzo dobrą a komentarze daje Pan świetne ;))