Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przechodzę bramę cmentarza
na twarzy kolejne zmarszczki,
pojawiły się od widoku krzyży,
które wyrastają spod ziemi.

Każda mogiła to wspomnienie:
ona mnie leczyła z tą tańczyłem,
z nim grałem w koszykówkę,
z tamtym byłem na wczasach.

Cały dzień minął, dalej zaduma,
zmrok zaciemnił smętne poszycia.
Będę musiał przyjść jutro,
by zapalić pozostałe znicze.

Wracam cmentarną bramą
na warcie stoi kobieta w czerni.
Nie chciała pieniędzy za bilet
wskazała miejsce mojej kwatery.

Opublikowano

zadumana
pozdrawiam

Lady Ty nie dumaj aż tak wiele bo zmarszczek dostaniesz, a po co? Lubię Cię, a jak widzę ,że mnie odwiedziłaś to radość wkrada się w moje serce

bużka, bo zabłądziłem w snach szukając Ciebie Lady:):):):) , a kochamy sie tylko w snach

serdeczne pozdrowienia

bestia

Opublikowano

z wiekiem ubywa przyjaciół Zbyszek mędrzec mówi tyle razy umieramy ile razy umierają nasi bliscy i w tym ma rację bez wzgledu na wiek.
Dzięki za odwiedziny i przeczytanie oraz komentarz

pozdrawiam

bestia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Oj oj. Jakbym miała od dumania dostać zmarszczek - już bym wyglądała jak staruszka :))
Nie dostaję!

No i czerwienię się ... nieśmiała taka jestem
A tu miłosne wyznanie takie
Opublikowano

heh wyczuwam ze z toba Lady mozna konie kraść żeś swojaczka. Czesto myslę o Tobie kim jesteś i tak ogólnie, a to chyba nie grzech, a jak lubię to do bólu. Takie fluidy telepatyczne. HMMM więcej nie piszę bo ktos może żle odebrać hehehhe:):):)

pozdro

bestia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Haha
Bestio!
A niech się wsie zazdrośnice wściekną :)))
(nie znam tu nikogo
Nie będę wiedzieć :)))

A z końmi to ciiii ... bo się wyda ;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kolejna noc i znowu nic się nie wydarzyło, poza tym, że jestem jeszcze bardziej zmęczony niż wczoraj. miasto oddycha jak stary pijak, kaszle neonami, a ja siedzę przy kuchennym stole, licząc okruszki po życiu, którego nie chciałem, ale które się przypętało. wszyscy mówią: „trzeba mieć cel”. ja mam tylko rachunki, puste krzesło i lustro, w którym ktoś zostawił moje oczy bez instrukcji obsługi. czasem myśl przychodzi cicho, jak stróż nocny, pyta, czy nie czas już zamykać, zgasić światło, oddać klucz. ale potem włącza się lodówka, pies sąsiadów zaczyna szczekać, a ja przypominam sobie, że nawet jeśli to wszystko nie ma sensu, to rano znów trzeba wstać, nawet bez powodu. i tak trwam — jak popielniczka pełna niedopalonych dni, które ktoś zapala z przyzwyczajenia.
    • Cel podróży nieznany Bóg jedyny wie On to wszystko I nic jednocześnie Czemu mi to robi Kiedyś myślałam, że wszyscy jesteśmy rodziną. Kiedyś myślałam że szczęśliwy jest kto chce Że spotkamy się wszyscy na kawie i ciastku Chcę zachować tę myśl Chce być Twą siostrą Zmielę ziarna kawy Rozpalę palenisko (choć zawsze robili to starsi) Zaparzę kawę Innym razem Zaproszę na szarlotkę
    • @violetta Jesteś bardzo zdolna, powinnam się zainspirować... 
    • @KOBIETA w upalny dzień to fajnie czuć go:)
    • Idzie dzień, za dniem – po nic. Spadł deszcz i zdechł – po nic. Wierny pies imieniem Bezsens mijam go przed wejściem lub wyjściem...   W drzwiach stojąc, o tym myślę: „On mnie nie porzuci”. A mnie nikt tam nie wpuści. Stoję, bo co mam z sobą zrobić? Nikt mi nie powiedział, jak się do siebie wchodzi.   Mijam dzień, Bezsens mija mnie. Chwytam za naderwaną smycz wmawiając sobie, że jeszcze wiem, gdzie idę - Czy tym właśnie jest niwecz?   Bezsens umie przynieść, nie trzeba nawet go prosić: kamień lub patyk, rzecz jest bez znaczenia. Przyniesie ci wszystko i z czasem ucieka.   Wczoraj mnie Bezsens zapytał: „Kim jestem?” Jestem senny i zmęczony, znów mnie ranek zastał. Jak Syzyf w ciemnościach, choć szukam dalej, nie wiem, jak przestać gonić za cieniem. Nieważne. W tym całym poplątaniu miażdżę stopy kamieniem.   „Bezsens, Bezsens, gdzie jesteś, wróć?” Cisza. Chwila... Tak - tu leży   Klękam nad nim i tracę część duszy, jakby bardziej, bez celu, gdy Bezsens nie żyje.   Kiedy łańcuch znika, wszystko jest jednakie: szare, a może wyblakłe. Nie wiesz, nie wiem. Nic nie jest jasne.   I tak wszystko idzie na marne, pośród zimnych kamieni. Martwe psy już nie zmienią nic.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...