Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


masz rację,przemyślałam go trochę i posłuchałam rad i się podoba,dziękuję za ponowny wgląd i wypowiedź,ten wiersz to dowód na to że warsztat i forum mają swoje zastosowanie w praktyce
Opublikowano

Nie widziałam z tik-takiem, ale bez niego jest bardzo dobrze. Myślę, że jakiś tik-tak zrobiłby z tego dziecinadę, a to niepotrzebne, bo treść poważna i głęboka.
pozdrawiam serdecznie.
Joa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk   Bo to już nie jest czysta poezja, tylko: proza poetycka nawiązująca do starożytnych mitów i uwspółcześniona na gruncie narodowym, tak: posiada charakter uniwersalny - każdy ma prawo po swojemu ją interpretować i dziękuję za komentarz.   Łukasz Jasiński 
    • @Nata_Kruk Ok,dzięki.  Staram się unikać zaimków, ale są silne.    Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia 
    • @Nata_Kruk Masz rację… ból to tylko jedna z dróg, które prowadzą nas przez życie, ale nie jedyna. Czasem staje się źródłem siły, innym razem skłania do refleksji — i choć zostawia ślad, to pozwala też lepiej docenić to, co piękne i trwałe.
    • Jak krople deszczu na szybie — tak łzy gorzkie po twarzy dziecka spływają, gdy, rozżalone, za swą matką płacze. Serce w nim krzyczy i w piersi się szarpie — jak liść w czasie burzy, co w ziemię się wczepia. A matki już nie ma. Zniknęła — na zawsze. Lecz duch jej wciąż czuwa — w spojrzeniu, w snach drzemie. Głos jej jakby szeptał wśród ciszy, jak mgiełka — z nieba chyba mówi: „Już dobrze, to sen…” I choć świat się zmienił, pustka boli bardzo, to dziecko powoli bez niej żyć się uczy — z cieniem jej dłoni na swoim ramieniu, z ciepłem jej szeptu w duszy, co pamięta. Bo miłość nie znika — ona trwa, wciąż cicha, jak gwiazda poranna, która gładzi sen.
    • @Bożena De-Tre  piękny komentarz dzięki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...