Reaktor codzienności

[Rune]

Przytłaczające wieko
za bezstronną siłą wiatru
poza materialną sferą
uchylane miarą aktu

tam na zewnątrz
niby piękno bez odczytu
niby własne
lecz bez dotyku

bez dotyku który koi
szklany motyl w sieci faktu
rozproszona karta znaczeń

a na końcu w reaktorze
roztrzaskana wyobraźnia
nie nadchodzących zdarzeń

[kasiaballou]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Powiem tak; tych dotyków w superacie, reaktot bez rdzenia, na mnie nie zadziałał - warto skorzystać z warsztatu, zawsze bezpieczniej.

pozdrówki
kasia

[I.Chmara]

Witam, chciałabym sie z tobą podzielic swoimi refleksjami, jezeli chodzi o poezję wspołczesną.Co to jest?Jestem przerazona,po wielu latach zaczęłam powoli wchodzic we wspołczesny swiat tworczy, poetow, czy moze ludzi ktorzy się za takich uwazają,i jakby ktos nagle zmienił swiat, swiat poezji, cudownych melodii ktore dają cos więcej jak tylko łamanie sobie głowy , i przemysliwan jak podły jest ten swiat i jak okrutny a moze nawet bezwartosciowy.Oczywiscie mozna tez tu znalezc utwory mniej więcej trochę przypominające , czym powinna byc poezja.
Melodią, językiem ktory mozna zrozumiec,ktory MOWI, a nie bełkocze.
Czy naprawde swiat się tak zmienił?
Moze nie mam racji, nie chcę nikogo obrazac,ale wiem jedno, ze poezja to mowa wnętrza, mowa piękna, a nie mowa przypodobania się innym.
Niestety w wielu utworach widzę tylko jedno:im bardziej skomplikowany czy „odwazny“ wiersz tym „lepszy“.Hej ludzie, co jest z romantyzmem, z miłoscią i pięknem swiata?Nie swiat się zmienia ale ludzie, ktorzy coraz bardziej sie komercjalizują?
Proszę o odpowiedzi, chcę uwierzyc ze się mylę, ze piękno umarło…

Przepraszam za pisownię, jestem za granicą i nie mam polskich znakow.

[Rachel_Grass]

przeczytałam, specjalnie nie usiłując wdrożyć się w ten wiersz. pobieżnie, zahaczając tylko o frazy mogące już na pierwszy rzut oka uchodzić za ciekawe. znalazłam - uchylane miarą aktu, szklany motyl w sieci faktu, bezstronną siłą wiatru (wszystko rymy ;))