Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

może to już wiosna
bo coś się we mnie kolebie
jak potrącana falą
przy kei łódź
podchodzi do gardła myśl
że to dusza
tańczy w jedwabnych baletkach
i stroi miny
na taką dzieci wołają
głupia
i chichoczą z podniecenia
bo jakże takie coś
kiedy drzewa milczą jeszcze
i mróz

Opublikowano

przedczucie prowadzi często do odczuwania...
podobnie jak z wiosną...jeszcze jej nie widać,
a już ptaki ożywione i babrzmiałe pąki na drzewach...
"dusza tańczy w jedwabnych baletkach" - super!
ładny wiersz o tęsknocie...

serdecznie pozdrawiam Franiu :)

Opublikowano

Dzień Dobry - Ja z rewizyt(ą)acją ;) (ale ciii...o tem, bo ostatnio łażą pod wierszami i tropią TWA:))))

Z przykrością stwierdzam, że okno mówi mi, żebym dał sobie spokój z choćby i przedprzedprzedczuciem, bo Zimisko dopiero się rozkręca i za chwilę dostanę po łbie śnieżycą.
I tak mi się zdaje, że nie tylko o wiośnie jest ten wiersz - tylko proszę mi tu nie potwierdzać ani nie zaprzeczać, niech sobie zostanę w zdawaniu się;)

Ponieważ ja arogancko podzieliłem sobie Frankę Zet (patrz Jej twórczość) na tą, która wnikliwie zagląda w innych oraz tą, która robi to samo sobie (chociaż tu wnikliwości nie sposób ocenić), dlatego już sobie zakwalifikowałem ten wiersz do drugiej kategorii. Zresztą jest tutaj jakaś konsekwencja w zastosowanej formie, podobnym liryzmie, oszczędności środków wyrazu. A ponieważ właśnie teraz dopadło mnie to podobieństwo, dlatego tyle tu o nim ględzę.
A są to (te wiersze) takie zwyczajne drobiazgi, które zapadają, i które zdążyłem już polubić,
jako i ten zapada, co też od początku chciałem oznajmić, ale nie mogłem tak po prostu, bo ległaby mi w gruzach reputacja gaduły :))

pewnie jeszcze wrócę dorzucić coś konkretniejszego o wierszu,
a teraz znikam w zawiei
Adam

Opublikowano

Bestyjo, to tak notatka z przedwiosennego niepokoju serca. Zawsze czuję coś takiego w lutym/marcu, nawet trochę to męczy, ale ptaki i drzewa nie mają lepiej. Drzewa, moje ulubione, najpiękniejsze rośliny - na pewno kora boli je wcześniej niż to widać.
Dzięikuję :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo to pocieszające, co piszesz, Krysiu. Ptaki ożywione ? No to dlatego ta dusza we mnie
tańczy, choć jeszcze kulawo. Dziękuję ;))

No tak, Franiu...grunt to żeby "ptaki" były ożywione, dusza złapie rytm, nie lękaj się...jeszcze zabaluje, że ho ho :)
Opublikowano

Bardzo bliskie są mi odczucia peelki, wiersz podoba się, przede wszystkim
ze względu na zestawienie prostych słów, obrazujących to, "co w duszy gra".
Nie bardzo lubię, korzystania w wierszach z motywu duszy, ale lepszego zamiennika
nie umiem zaproponować.
Bywa, że u każdego z nas to "coś" w środku, zwłaszcza wiosną - gra, ale co to jest ten "środek", albo to "coś", to tak do końca nie wiem.
Dla jednego, to jest dusza, dla innych serce, lub głowa, najważniejsze, że gra.
Bardzo ładnie przedstawiłaś stan radosnego oczekiwania na coś, co dopiero
ma nadejść, jest bardziej przeczuciem niż stanem, który można odczuć zmysłami.
Myślę, że nie tyko dzieci, mogą chichotać i tak wołać, ale mogą to być również;
ogólnie - ludzie. Dobry wiersz.
Ale się rozgadałam!
Kończę, ściskam,
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oj, to nie wiem czy Ci to dobrze zrobiło, takie buju, buju. Uważaj, Alunko na wiosenne zawroty głowy ;)


Tak wiele cosiów w nas nienazwanych.
Dziękuję obu paniom za poczytanie i dobre słowo :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • znów jesień i z drzewa liście spadają wicher jesienny we włosach pieśń rozbrzmiewa spaceruję w parku i o życiu myślę a ciebie tu nie ma wiatr jedynie powiewa własnymi ścieżkami chadzam do puszczy i niestety samotnie się teraz czuję wiem, że nie będzie już twego imienia wstać z kolan co dziennie próbuję wspomnieniami otaczam się tym co jesienią gdy ty przy drodze zbierałaś szyszki dla miłości urosły nasze dwie dłonie a ja spijałem miód z twojej ciepłej łyżki do ciebie to me serce wciąż zarywa wielce tęsknota ściska mnie z żalu po moim czole spływa kropelka rosy chciałbym cię widzieć znów w tym nocnym balu gdzie miłość rosła i wdzięczność prawdziwa we dwoje zwijane są nasze myśli a dziś tak już pusto nie ma tu nikogo chciałbym aby się tobie coś w nocy wyśnij
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Taka smutna prawda.
    • Powinieneś umyć od tego ręce. Nie bądź sędzia we własnej sprawie. Ale przecież to lud wydał wyrok Ukrzyżuj ją! Ukrzyżuj nierzadnicę! A gdy gawiedź pragnie tak sprawiedliwie przelanej krwi. Wtedy tym chętniej składam podpis na wyrok. Bez zbędnego wywyższania. Rzym przemówił i sprawa jest zakończona. Przy mojej potędze, Ty jesteś jak to ziarnko piasku. Skarlała, niewielka. Podziwiam, pełen łez wzrok Twoich bliskich, gdy strażnicy uwiązali Cię nagą do słupa. Sam chętnie zamieniłbym się w kata i wymierzył Ci zasłużone razy. Bo czuję w sobie coś więcej niż zwierzęcą radość patrząc na scenę biczowania. Zawiśniesz na szczycie Golgoty. Shańbiona, skrawiona do obłędu i nieprzytomna z bólu. Będziesz wisieć aż umrzesz w mękach, szczeźniesz i wreszcie odpadnie od drewna Twe pogniłe truchło. Zdechniesz jak szmaciana lalka.   Od Ciebie odwróci wzrok ojciec i matka Nikt nie będzie na tyle głupi by nieść z Tobą ten krzyż. Ciebie siostra bliźniaczka na pożegnanie przy drodze ku śmierci, nie utuli. Ale ja będę przy Tobie aż obrócisz się w proch. By mieć pewność, że przepadłaś na wieki. Sprawiedliwości jednostka. Przybijcie jej nad głową tabliczkę. Honorata ex Polonia Maiore Regina meretricum, venundata argenteis regibus ignobilibus. Przeklęte na wieki Twe łono, do ostatniego potomka. Przeklęte na wieki Twe korzenie, aż do pierwszego przodka.
    • @Rafael Marius Tak, to o tych utraconych umiejętnościach. Poza tym jedni maja do tego zdolności, innym jest pod górkę, a z bagażem nienajlepszych doświadczeń, jeszcze trudniej.  Pozdrawiam.
    • Mnie również urzekła puenta:):) pięknie piszesz:):) serdecznosci:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...