Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

paralaksa

Bo
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bo

Bo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tak, to twoją czaszkę trzymam teraz w dłoniach
królu Stefanie.
Patrz - nic z nas prócz pożółkłych kości.
W dziejach ludzkości zajmiemy może, na ułamek,
choć trochę miejsca.
Trochę czasu myśli, co jak reflektor z nagła oświetli
w mroku schowaną, dawną jakąś scenę.

Ty i ja w dziejach.

Choć surmy grają, to już odtrąbione.
Cisza nad grobem kołysze się drętwa.

Byliśmy.

Nie czaszkę trzymam, ale twoją głowę,
która mi nie jest przecież obojętna.

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

tak
to twoją czaszkę
trzymam królu w dłoniach nic
z nas prócz pożółkłych kości

w dziejach
zajmiemy może
ułamek w sercach

ludzkości czasu trzeba
co jak reflektor oświetli
schowaną w mroku
dawną scenę

ty i ja w dziejach

choć surmy grają
to już odtrąbione
cisza nad grobem
kołysze się drętwa

byliśmy

nie czaszkę trzymam
ale twoją głowę
która mi nie jest
przecież obojętna

Przepraszam za te zmiany, ale tak lepiej mi się czyta. Nie ruszałem reszty, bo nie chciałem zmieniać autorskiego zamysłu. Ale i tak wiem, że narozrabiałem.
Jest w tym wierszu coś.
Pozdrawiam.

Bo

Bo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no jeśli jest coś, to ja jestem królową Babilonu!!:)
choć może jednak.... wiem - jest kość!

dzięki za zabawę wierszykiem. to miłe.
pozdrawiam
Bo

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Pióro

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      "A mieć własne poglądy i mieć własne zdanie - to dwie różne sprawy."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • Łukasz Jasiński
      In praeses elect

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      "I nigdy nie wierz ludziom, którzy żyją w wykreowanej rzeczywistości, wrzucają innych do jakiegoś worka politycznego, oceniają innych na podstawie plotek i wywierają zakulisową presję."   Filozof Łukasz Jasiński 
    • Marek.zak1
      Gorzków cz. V

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Jak zawsze ciekawa historia Twojej rodziny i małej ojczyzny. Nie rozumiem tego:  "pomiędzy chrześcijan a Rusi granice". Rus była chrześcijańska od 988 roku.  Pozdrawiam  
    • Migrena
      W cieniu Andów

      Przez Migrena · Opublikowano

      Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Alicja_Wysocka
      to też jest poezja

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki, zapachu - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.      Stąd też blisko do określeń, upichciłeś, zagrałeś na emocjach, namalowałeś obraz słowny itp.                       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...