Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiersz, który będę nosił w tylnej kieszeni dżinsów

Mr._Żubr
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Mr._Żubr

Mr._Żubr

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Barbaro,
ok, wybaczam.

Basiu,
to fajnie.

Joaxii,
napisałaś, czym to nie jest, czym może być. Ok, ale czym więc jest?

Marcinie,
dzięki, zostanie, jak jest. A spór rzeczywiście bez sensu, bo żadnym novum to nie jest, tak mi się wydaje.

Pozdro, pozdro

joaxii

joaxii

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No właśnie czasem chyba nie wie. I chyba uzasadniłam swoją opinię, więc moze dobrze by było używać argumentów, nie cytować innych. W końcu chyba toczymy dyskusję na argumenty, nie?
A co śmieszy pana Marcina Gałkowskiego, to jakby w tym momencie jest nieadekwatne. Chyba, że to jedyny argument, jaki Pan posiada.
Pzdr., j.
Mr._Żubr

Mr._Żubr

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Głównym argumentem jest to, że nie jestem pierwszym który tak pisze (ew. próbuje), a Ty nie jesteś pierwszą, która czyni z tego zarzut. Spór jest zatem jałowy, bez sensu i bez przyszłości. Odsyłam do O'Hary, Bukowskiego, Podsiadły.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      fizyka poezji

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam. 
    • Tectosmith
      Betlejem

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Znalazł się znawca od siedmiu boleści. Gratuluję. 
    • Florian Konrad
      Pesymistral

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      niech cię nie unosi w przestrzeń bez dna, gdzie sucho i wieje chłodem. pomyśl razem ze mną o obrazach za blokadą, utajnionych, zdjęciach-półkownikach w głębokim archiwum, których nie widzimy z powodu działania najbardziej parszywej cenzury: złego czasu. a potem  – o metaforze-pokrace, co wyrodziła się z potrzeby opisania słodko śpiącego na fotelu, zwiniętego w kłębek Kryspina (chciałem tak na szybko stworzyć coś o kotach, miało być poetycko, ale naturalnie bez egzaltacji, dumałem, dumałem, nagle z podczaszkowego prądu wyskoczyło: "koty zwijają talerze"). cierpliwości, kochanie. oto przyszłość: naciskam guziczek, odsuwa się przegroda  – i wypadają kolorowe kadry nas dwojga. koty rozwijają talerze (przenośnia do śmiechu. przenośnia do innego świata).
    • Maciek.J
      Betlejem

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      @Tectosmith żeby cokolwiek napisać o inkwizycji trzeba mieć wiedzę historyczną a nie z memów na facebooku, bzdury piszesz kolego i nie na temat w dodatku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       to zdanie powyżej dotyczy również Wiesława J.K. - brakuje wam panowie wiedzy historycznej,którą posiada Annna2
    • Maciek.J
      Polska Niepodległa 2025

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      Powracam myślą w tamte czasy jak co roku w porze późnej jesieni kłosy zbóż znowu latem jakby ze złota się złocą na tych polach nowe ziarno się rodzi gwiazdy srebrzą się cichą tak spokojną nocą a przecież i słońce radosne też już wschodzi kiedy dzień co każde rano budzi się od nowa i jak ogień płonie gdy zachodzi czerwienią orzeł rozpostarł skrzydła już leci w stronę nieba to rocznica jest polska nasza listopadowa raduje się bardzo serce poety znów natchnione krwawiło tyle razy aż pozostały blizny na stole pachnie znowu bochen chleba zasnęli tylko snem wiecznym nasi bohaterowie pochowani w grobach u matki Ojczyzny historia dzisiaj ich oceni i o nich nam wszystko opowie Bóg w święty dzwon w dzień oznaczony uderzy dziękczynienia hymn dzisiaj za to mu śpiewamy nowe obrazy poświęcimy w rzeźbione misternie ramy za wiekowe ziemie które wróciły do Macierzy na zawsze tu pozostaną gdzie polskie powstało plemię    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...