Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cykada - rap

nea-figalia
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

nea-figalia

nea-figalia

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

nad dyskoteką - Boom - świt się rozkłada
nieopodal - na drzewie - cykada - spać nie może
gdyby była człowiekiem - być może
powiedziałaby - ktoś się wkrada
wśród - w śródziemnomorze
lecz cykada - nie gada - a przysiada - na korze
my musimy owada - wyręczyć
gadaniem - się dręczyć - choć nam nie po drodze

Przechodził tędy śniadolicy Siddhartha.
Miał postrzępioną szatę.
Z jej krańców zwisały nitki iluzji.
Usiadł pod drzewem. Siedział i powtarzał - om.
Trzy dni i trzy noce siedział. Wreszcie wstał.
Wstając, zaczepił połą szaty o gałąź drzewa,
którą złamał piorun. Siddhartha nie dostrzegł tego.
Odchodził, ciągnąc za sobą trzydzieści trzy świeżo wyprute nici.

Był tu też Li Kan. Człowiek o jedwabnych powiekach.
Siedział pod drzewem noc całą.
O brzasku począł rytmicznie uderzać piętą o ziemię.
Tłukł nią tak długo, aż powstało koliste wgłębienie.
Napluł w nie i powiedział:
sztuka nie ma nic z prawdą wspólnego, chyba że w motywach.
I poszedł.

Długo po tym,
pojawił się pod drzewem cudzoziemiec o koralowych ustach.
Śliczny i smutny.
Oparł się o pień i mówił trzema, albo pięcioma językami.
Przygryzał przy tym wąsy. Długo mówił.
Wreszcie zamilkł i zadarł głowę do góry.
Patrzył w niebo z takim wysiłkiem, jakby rachował obłoki.
Dzień był pogodny, jak zwykle i tylko jedna chmura na niebie.
Cudzoziemiec podniósł się. Rzekł: res cogitans.
I śmiał się jak dziecię.

a dziś my - wpadliśmy - na drzewo - po drodze
ja w wynajętym - francuskim - samochodzie
moja chińska kochanka spotkana - po drodze
i jej pies buddysta - in spe

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tectosmith
      O dojrzewaniu spojrzenia w poezji

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka.  Dla Kai
    • wierszyki
      kilku wspaniałych

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Coz złego, że chcą zarobić,też zareklamowałabym jakiś proszek do prania :)) Żeby zarobić w miarę uczciwie. Tylko że tych filmów dobrych może widać mało, nie wiem, tak przypuszczam. Albo są, tylko tych dobrych nikt nie reklamuje :;    
    • UtratabezStraty
      Karol Nawrocki Prezydentem Polski!!!

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Alu, przez cały ten twój wywód przewija się, według mnie, jakaś słuszna myśl. Myślę, że należy oddzielać literaturę od propagandy politycznej, od politycznych manifestów. Chodzi też o to, że to, co na co dzień nazywamy polityką, często jest pewną wierzchnią warstwą naszej rzeczywistości albo wręcz grą pozorów. Pod tą wierzchnią warstwą natomiast znajdują się pewne struktury cywilizacyjne, które na co dzień są mało dostrzegalne, i tu właśnie jest pole dla popisu dla literatury - czy to poezji, czy to prozy.
    • Tectosmith
      wciąż jestem

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @Berenika97 Ciepły, wzruszający wiersz o pamięci, która nie gaśnie. Prosty, ale szczery — przemawia uczuciem. Pozdrawiam serdecznie.
    • alakielich
      Pierzyna

      Przez alakielich · Opublikowano

      @infeliainfeliai choć pierwszy ośmieliłem wejść do pierwszego wiersza, to choć i pod pierzynkę  skoczę gdy wolna, wygrzejemy się jak ww gniazdku pisklęta i pofruniemy po własne przygody był taki film wielki szu ciepłu_szek mi przypomina tę grę i sceny , wykantować poszewkę >w ruch pióra >rozegrać jak ostatnie rozdanie pokera ;)))))), wciąż trudno wieżyc w Twoje lata, skromnie, jeśli nie obrazisz się na swoje wiersze , w przyszłości napiszą byłaś zawsze najmilsza , obyś miała bliskich rycerzy jak król Artur ;))), masz moje serducho ;)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...