St. Abyss Clinique

[Rafal Bielan Wierzbicki]

zapachem eukaliptusa prowadzisz mnie po schodach
przed drzwiami zdejmujesz mi opaskę
chronisz moją pamięć przed naświetleniem
i cicho wypowiadasz hasło dostępu do domu

na moje oszklone oczy nakładasz wielozadaniowy
pigment - rożnokolory mieszają się z płukanką myśli
tęczówki błądzą po zwodniczych kompozycjach
bieli i czerni z domieszką indygo

migotaniem powiek rozrzedzasz powietrze
zaczerwienione od nadmiaru trucizn
– zapach fosforu wytrawia resztki skłonności
do zanurzeń w ulubionych barwnikach snów
pod sufitem podpięłaś nasz prywatny obłęd
[mówisz od tygodni, że to tylko feng shui]
podobno robisz to wszystko bezwiednie

spojrzenie w nasze lustro grozi porażeniem
zamiast odbicia widać stroboskopowe
widma noworodków - dalej nie patrzyłem
nie wiem jak wyglądam od kilku miesięcy
być może jestem pognieciony i wyblakły

drzwi zasznurowałaś kobrą królewską
grozisz mi nagłym zapłonem krtani
w swoich raportach odnotujesz jak zwykle
- tylko ciszę i łagodzenie poparzeń księżycowych

odczas ostatniej próby ucieczki
podpaliłaś wszystkie świadomosty
które przyjąłem jako swoje własne

nie mogę odejść – bezwiednie

żyję w podkładzie, w narracji, w napisach końcowych
w odsłonach nieustającej tymczasowości