Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dzień

Judyt
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Judyt

Judyt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
obraz maluje

jest dziś bardzo szczególny,
niezwykły, cenny i o policzek trąca

stworzony z myślą o Tobie
przyjmujemy go już w pierwszych
chwilach
pozwalając zapanować nad sobą
mrocznym myślom

i próbuje patrzeć w promień od ziemi odbity
też wszystkie rzeczy, które tutaj zna się
są niby ogród, kiedy stoisz w bramie
nieporadnych słów

a w dzbanie gromady prowadzą rozmowę
tam strojąc wielobarwne złóż kwiaty
po prostu cicho jak rosa wstążka(....)
Ewel K

Ewel K

Opublikowano
Opublikowano

Wyrecytuję to sobie jutro o poranku:) Jak dla mnie - dwie zmiany, 1. wyrównanie pierwsze wersu, 2. oddzielenie opisu dnia od zamiaru z nim związanego.


dziś jest dzień bardzo szczególny,
niezwykły, cenny
stworzony z myślą o Tobie

przyjmujemy go już w pierwszych
chwilach
pozwalając zapanować nad sobą
mrocznym myślom

Podoba się, pachnie świeżością.
pozdrawiam

Judyt

Judyt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:) dobrze Ewel, no dopiero wkleiłam(...)
płoniaście

Oczywiście, świeża, ciepła... miniaturka;)
no może coś domyśli(...)
dzięki serdeczne
Judyt

Judyt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jakiś rym nawet wyszedł?
to fajnie Ewelku że depnęłaś ponownie
i jeszcze jak pięknie było recytacje usłyszeć,
coś jednak jeszcze coś dopisze(...)
płoniaście

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      Prośba

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Wiersz promieniuje prostą, mądrą ufnością.
    • Migrena
      Lato na krawędzi

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Naram-sin dziękuję za czas, który poświęciłeś na rozszczepienie tego tekstu — rzadko kto pochyla się tak głęboko. Doceniam. Ale jednocześnie muszę powiedzieć: to nie był wiersz do układania w kostkę Rubika. „Lato na krawędzi” nie chce być klarowne. Ono się nie tłumaczy. Ono krzyczy, warczy, drapie po plecach i zostawia ślady. Tak, są powtórzenia — bo niektóre uczucia wracają jak atak paniki albo orgazm, nigdy jednoznaczne. Tak, styl jest dziki — ale to był świadomy wybór, nie nieporządek. To nie tekst na warsztat literacki. To gorączka. Pisany nie o miłości w stylu kawiarnianym, tylko o tej, która rozdziera niebo i zostawia ślad w żebrach. Ale rozumiem: każdy tekst, który coś znaczy, coś też prowokuje. Czasem trzeba dać się ugryźć, żeby poczuć, że się żyje. Dzięki, że się nie bałeś. Dzięki, że się odważyłeś.
    • Naram-sin
      Przewidująca knajpa

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Bo właściciel pewnie był z partii rządzącej.
    • Kwiatuszek
      Zielona falbanka cz.II

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Kwiatuszek @Berenika97 Dziękuję za odwiedziny i serduszko! Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Naram-sin
      Lato na krawędzi

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Cienia tu nie dostrzegłem;) raczej tak intensywny proces spalania, że wystarczyłoby budulca - lirycznego, metaforycznego, emocjonalnego - na kilka wierszy. Gdy już opadnie ferwor, może warto pomyśleć nad uporządkowaniem tej materii. Tekst odsłania bogatą wyobraźnię, swobodnie przemieszcza się między obserwacją realnych zjawisk a warstwą metafizyczną i symboliką odniesień, a jednocześnie miejscami skręca w obszary, które poezja powinna omijać. Pył rozkoszy, żar serc, ciężar pustki, ból, wieczność, ból kwitnący w ekstazie.... W tekście jest tyle fantastycznych metafor, oddających siłę, brutalność i niesamowitość opisywanej namiętności (np. kapitalny fragment o rekinach), które bezlitośnie docierają do samego szpiku pierwotnej zmysłowości, że nie potrzeba dodatkowo ich tak łopatologicznie rozkodowywać na oczach czytelnika. W utworze jest też bardzo dużo powtórzeń, nie wszystkie wydają mi się konieczne. Za jakiś czas weź ten wiersz do tablicy i przepytaj z każdej linijki. Co jest naprawdę uzasadnione, a z czego można zrezygnować. Zdaję sobie sprawę że chaos tekstu (nawiasem mówiąc, bodajże trzykrotnie pojawił się w utworze) jest zamierzony, bo chaos to dzikość a wiersz ma być kosmiczno - cielesną topielą. Jednak Twoim zdaniem, jako poety, jest wywołać wrażenie żywiołowości w głowie odbiorcy, a samemu zachować kontrolę nad słowami. To istotne, zwłaszcza że lubisz utwory raczej dłuższe niż krótsze, gdzie nie można pozwolić sobie na werbalny bezład i na to, żeby treść zjadała sama siebie.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...