„suplikacja przystankowa”

[Wiktor_Bukowski]

zastanów upojeń
człowiek wtedy zwierzę
kształty obłe, obie ręce
i nic po prawdzie, nie nazywam rzeczy
- … bo widzisz
to przedmiotowość

krzyczy ( w odstępach na głośno )

wystawiając łeb zza rogu
a czapki z głów
tak ty mnie obchodzisz,
że cały jestem dookoła

zgubiony w kieszeniach
dziurawych rozdroży

tylko nikomu nie mów
tylko nie mów

nazbierało się
implikujesz obraz

no i co.

[Slide]

tak ty mnie obchodzisz,
że cały jestem dookoła




Ja tu widzę skrajny egoizm. Mocno powiedziane.

huaaa

[Wiktor_Bukowski]

racja i izmy / ego

:P

[H.Lecter]

Po przetłumaczeniu z bukowskiego na polski - wyszło nieźle.
Rozbroiłeś mnie puentą. Oj, niepokorna ta suplikacja, bardziej roszczeniowa niż błagalna... ; ))
Pozdrawiam.

[Wiktor_Bukowski]

dzięki ale zostałem zmuszony do zaskoczeń :P

sytuacją arcy życiową, dziwacznie.


pozdrawiam :)

[paper_doll]

Wiadomo, że gdy duch słabnie pojawia się forma. I to właśnie jest Sztuka :)

zgubiony w kieszeniach
dziurawych rozdroży

tylko nikomu nie mów
tylko nie mów

nazbierało się
implikujesz obraz

no i co.

To najbardziej.
Porządnie.

p.

[Wiktor_Bukowski]

dziękuje.