Pani Ewa mówi do mnie

Bo · 24 Stycznia 2009

wie pani
mama to miała
piękną spódnicę
awangardową
gdy ją spotykam
-cały czas mowa o mojej mamie-
to mi ta spódnica
staje przed oczami
bo jak na tamte czasy
to była wprost odlotowa
zaczepiała ulicę krzykiem
ulica była wtedy tuzinkowa
widzę jak mama w niej idzie
jak się wyróżnia wśród tłumu
wie pani
Danusia to była artystyczna dusza
a tą spódnicą wyprzedzała epokę
pamięta ją pani
niestety
nie pamiętałam

całkiem niedawno pani Ewa
z samotni swojej
wyszła
przez okno
z trzeciego piętra

podobno jej spódnica
wtedy
łopotała jak żagiel

(mamo, pamiętasz panią Ewę? jasne. zaproszę ją. bankowo.
niedawno ją widziałam. miała na sobie spódnicę. wiesz, tę superodlotową.)

złamane skrzydło · 24 Stycznia 2009

całkiem niedawno pani Ewa
z samotni swojej
wyszła
przez okno
z trzeciego piętra

podobno jej spódnica
wtedy
łopotała jak żagiel

ta część jest dobra:
macham ciepło

Oxyvia · 24 Stycznia 2009

Podoba mi się. Razem z kursywą - zahacza o metafizykę w baśniowy sposób. Gdyby się skończyło na samobójstwie pani Ewy, byłoby o niczym, byłby kicz o samobójstwie z braku miłości. A tak - jest miła baśń o tym, że zaprzyjaźnione panie (sąsiadki?) spotkają się po tamtej stronie. Jest ciepła nadzieja, że to nie całkiem koniec, a w każdym razie - że przyjaźń jest ważniejsza niż samotność i śmierć.

Bo · 26 Stycznia 2009