Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wielu wciąż czeka
trębaczy anielskich
Boga-człowieka
pól elizejskich

Patrzą się w niebo
czekając Piołunu
Szukają swojego
Armageddonu

Smutno mi czasem
że nie spostrzegł żaden
że Ziemia jest czyścem
niebem, tartarem

Armageddon już dawno się zdarzył
wszystkie zaświaty istnieją dziś razem.

Opublikowano

"Smutno mi czasem
że nie spostrzegł żaden
że Ziemia jest czyścem
niebem, tartarem"

Ależ spostrzegają, niektórzy...
tylko łatwiej coś robić gdy gwiazda wskazuje drogę lub gdy płoną ognie i trąby trąbią
a anieli mieczami sieczą
gorzej tak w szarą środę otwierać jakichś niebios bramy

wierszyk -dobry i ciekawy
pozdraaa

Opublikowano

Dziękuję za komantarze. Dopisuję kilka strof :



"Apokalipsa"

Wielu wciąż czeka
trębaczy anielskich
Boga-człowieka
pól elizejskich

Patrzą się w niebo
czekając Piołunu
Szukają swojego
Armageddonu

Nikt słyszeć nie chce
że dawno że było
wystarczy uwierzyć-"nie
nic nie skończyło"

Trudno im przyjąć
że końca nie będzie
woleliby niknąć
w wiecznej gehennie

Żyć nikt nie może
bez miecza nad głową
obawy: "ukarze"
nadziei: "nagrodzą"

Bo co za sens
żyć ideałami
po co gdy kres
daleko za nami

Smutno mi czasem
że nie spostrzegł żaden
że Ziemia jest czyścem
niebem, tartarem

Armageddon już dawno się zdarzył
wszystkie zaświaty istnieją dziś razem.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pierwsze strofy były najlepsze.

Ale do rzeczy: grubą czcionką zaznaczyłem strofy, gdzie nie potrzeba zmian (prócz tych wskazanych), kursywą te, którym przydałaby się drobna zmiana. Niezaznaczonej mogłoby w ogóle nie być, a jeśli już - to też wartoby ją przemyśleć.
To rzecz jasna porady z mojego punktu widzenia. Zrobisz z nimi co zechcesz. Nawet bez popraw wiersz jest dość dobry, choć mógłby być lepszy.

Jeśli znajdziesz miejsce na jeszcze jeden zaświat, to możesz wspomnieć o Szeolu.

Pozdrawiam
Opublikowano

dziękuję bardzo za rady! I pochwały :)

"Żyć nikt nie może
bez miecza nad głową
obawy: "ukarze" nadziei: "nagrodzą" "

Z ukarzą się zgodzę. Z 'nadzieje' nie :)

Chodzi mi o to że nie mogą żyć bez miecza, bez obawy(że ukarzą) i bez nadziei(że nagrodzą).

:)

czyściec oczywiście racja- literówka

Co do jakości zwrotek mam takie samo zdanie :)

Może jeszcze nad nim posiedzę :)
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rozdarte dziecko w ruinach pamięci Opada na żebra i szuka wstępu do serca Dygocze, słabnie, starzeje się  Rozdarta kobieta opuściła miłego Rozłożyła bezsilne ramiona i czeka Poczuła jak marny czas położył się na kościach. 
    • rano wszystko wygląda inaczej duszność kobiety i bezsens tylko dotrwać do rana tylko nie skończyć w pętli   jest taki sposób idzie się mostem dotykając coraz zimniejszą dłonią żeliwne latarnie skąpane w poświacie a przy ostatniej w zwiniętych pięściach należy zamknąć cały ten zgiełk i walić do krwi w tępe krawędzie z odrobiną sympatii do świata powinno wystarczyć do rana            
    • Błyskotliwa obserwacja pewnych trendów i zachowań społecznych, zwłaszcza tzw. cebulactwa. Zawsze jednak odczuwam w związku z tą onomastyczną stygmatyzacją niejaki dyskomfort. Współczesny Janusz to taki XVII-wieczny sarmata, do bitki i do wypitki. Może taka perspektywa (z postacią Zagłoby w tle) złagodzi nieco tę irytację.
    • ciągle mam w uszach trzepot ubrań spracowanych ludzi  dziwny szelest który nagle przechodzi w drżenie  w szalonym pośpiechu stłumione głosy  układają się łagodnie jak miękki len na nic wiara w optykę dźwięku  wyszumioną przez wiatr który gnie drzewa w pokłonie mocy czucia płytkie i głębokie są jak chwile uchwycone emocją w ruchu  tu słońce siada na rzęsach skryta w winorośli łapczywie obizuję palce cierpkie i kwaśne   coraz niżej pochylam głowę gubiąc instynkt  pozwól mi Panie odnaleźć odpowiedź   
    • @Poezja to życie Haikuiści – ze względu na szczupłość formy – mają do dyspozycji słowa-poduszki (makurakotoba), takie stałe epitety, metafory, które odsyłają do wiadomych pól znaczeniowych. Ja tu widzę zabawne (zabawowe) okładanie się poduszkami

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Alicja_Wysocka Tak się utarło, ale niestety ta maksyma mówi coś odwrotnego: Gdzie skarb twój, tam i serce twoje. [literówka: ibi cor tuum]
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...