Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zapomnienie


Rekomendowane odpowiedzi

Co noc wspomnienia świetności mej lat,
Nachodzą mnie jak gwiazdy niebiański świat.
A teraz jak płatki ze zwiędłych róż,
Opuścił mnie nawet mój anioł stróż.
Z łez moich rzeki z koryt swych wylały
A źródło me życia wyschło, nie przetrwało.
Niech wiatr daleki zbudzi tysiąc burz,
By choć piorun wymówił me imię lecz nie pamięta już
I sam na tym świecie obok uczuć zakazanych ,
Błąkać się mi przyszło I zostać zapomnianym .

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...