Zgłoś

Ciężko pojąć to, co nikt nie pojmuje, Człowiek szuka prawdy, lecz sam się gubi w dumie. Chciałbyś zrozumieć wszystko już od razu, Lecz na to przyjdzie czas nie teraz, nie w tym razie.    Gdy człowiek pojmie sens istnienia, I ptaków śpiew, i świat bez cienia Nie ucieknie przed tym nawet Bóg, Bo zrozumienie łamie próg.   Więc w tym świecie niepojętym, Żyjemy wciąż dniem nieobjętym, Uciekamy, jakby jutra nie miało być, Choć wystarczyłby moment, by inaczej żyć.   Dlatego teraz skup swój wzrok, Bo może właśnie nadszedł krok, W którym twe życie, w nowym celu, Zyska sens prawdziwy, nie w przelocie, nie w żelu.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wierzę, tylko popraw. :)

@violetta :)))))))))

@Natuskaa Latawiec zawsze pozostanie symbolem ulotności, a jednocześnie dzieciństwa. A ono zawsze pozostanie portem naszej nostalgii. I jako człowiek dawno o swym dzieciństwie nie pamiętający tak sens różowego latawca pojmuję, nie wiem, czy dobrze, ale właśnie tak.

Jak cieszyć się światem gdy stąpasz po lodzie — stopy grzęzną, ciało zamiera.   Twoje oczy zmęczone wędrują zawzięcie, lecz jakby serce zostawiły w tyle.   Czy w końcu znajdziemy ten Eden na ziemi? Czy miarą piękna jest suma cierpienia?   Jak dostrzec na twarzy, tej zimnej i drętwej, ten jeden rumieniec — tętniący do życia?   Jak dłonie połączyć w uścisku wierności, nie gubiąc przy tym resztek zachwytu?   I w swoich decyzjach nie stracić wolności, poświęcając wszystko dla miłości życia.