Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zbawienie to nie pralka. Nie jest tak, że wystarczy nacisnąć przycisk i wszystko zrobi się samo. Dlatego po całonocnym błąkaniu się po rubieżach miasta i po mocnym całodniowym śnie udałem, że głosy w mojej głowie pojawiły się jako efekt uboczny przepracowanego intelektualnie umysłu na stanach. Łapałem pion zaspany rozglądając się po pokoju, jak po obcej planecie. Fajki zdechły w popielniczce, ja zaspany a w mordzie szambo. Poszedłem coś zjeść, ale w lodówce znalazłem jedno jajko i swiecący plasterek kiełbasy. Odbiło mi się żółcią, bo nic nie jadłem chyba od tygodnia, i poszedłem zmoczyć muszlę.
Wróciłem do starych nawyków i świata ulicy, jak pies do włąsnych wymiocin. I wtedy z wszystkich moich najpiękniejszych marzeń i doświadczeń, które przeżywałem tak mocno jak nigdy w życiu, w ten wieczór mojej pierwszej modlitwy, uczyniłem tanią prostytutkę przechadzającą się wśród szczerzących kły żądz i namiętności.

Czułem się jak nowo narodzony, oczyszczony, może rozgrzeszony i pozbawiony bagażu win. Stąd w czternastodniowy ciąg pod znakiem "czarnego afgana" poszedłem jak w dym, bez namysłu i zahamowań. Nagle znalazł się Słodki, Wojna, Zimny, i reszta hołoty. Wydziarani, ze znakami typu King Diamond na swoich ciałach. Włochaci panowie o rodem z Metal M Production o wiecznie czerwonych spojówkach i źrenicach szerokich jak księżyc nocą. Dwutygodniowa impreza zaczęła się w piwnicy u S, ale jak i gdzie się skończyła, tego nie mogę ustalić do dziś. Wiem tylko, że w międzyczasie Moondek dokupił drugiego guna a Gepard zdążył już dwa razy umierać. Acha, był też Knur, który po wieczorze spędzonym w naszym towarzystwie przyniósł do domu za pazuchą swojej naćwiekowanej zamkami ramoneski kilkanaście żarówek, które wcześniej pozbierał z ulicznych latarni. Pamiętam też Marcina, który po swoim pierwszym razie z "marią" przez pół godziny ćwiczył pod domofonem odpowiedz "To ja Marcin", by nie wypaść nieswojo, gdy mama zapyta kto tam.
Wszystkie inne rzeczy, które były moim udziałem pamiętam przez mgłę. Było coś o moim umieraniu, jakaś zapaść i pożeracze dusz. Miałem pono dziewczynę, albo dwie, wiem to z opowiadań. Nocami miasto należało do nas a w dzień żyliśmy jak w piwnicy, bez słońca i dziennego światła. Moondek opowiadał mi coraz częściej o stanach schizofrenicznych i biegających po jego domu starcach. Ilekroć do niego przychodziłem czytał mi naćpane wiersze o sensie życia. Pewnego dnia wyciągnął spod szarego fotela księgę czarnej magii i gliniane tabliczki z tajemniczymi napisami. Przestraszyłem się tego wszystkiego dopiero wtedy, kiedy M stwierdził, że coś za nim chodzi i nie jest to nic z tego świata.
Przez te dwa tygodnie żyłem jak w sytuacji przechylonej podłogi. Wszystko co robiłem było powolnym zsuwaniem się w otchłań nicości. Wszystko było niczym i coraz mniej znaczyło. Ludzie z paczki byli dla mnie jak z czarno-białej fotografii, dawno przypruszonej kurzem czasu, wspomnieniem, ułudą. Dzień mieszał się z nocą bez rozróżnień pór i godzin. Kim byłem dla samego siebie? Traciłem powoli tożsamość i staczałem się w przepaść bez możliwości odwrotu. Jeśli istnieje piekło to było ono w tamtym czasie krainą mojego szczęścia i jedyną drogą, na którą było mnie stać.

Opublikowano

przeczytałóam prawie połowę więcej Marku nie mogę
eh eh..tylko sobie wzdychnę...eh eh....
kwiożerczy język nadal;Dzień mieszał się z nocą bez rozróżnień pór i godzin.
- właśnie tak odczytuję całość, jako totalne zagubienie;
:)ciepłoniaście

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maksymilian Bron, dziękuję :)
    • @Roma Przepiękny wiersz, który można poczuć..
    • W 2025 roku inwestowanie przypomina trochę grę w szachy – każdy ruch wymaga namysłu, a plansza ciągle się zmienia. Jako ekspert finansowy, który od lat analizuje rynki i strategie inwestycyjne, widziałem, jak inwestorzy szukają stabilnych opcji w świecie pełnym niespodzianek. Wiedeński rynek finansowy, z jego reputacją solidności i konserwatywnego podejścia, przyciąga uwagę tych, którzy chcą inwestować w małej skali, bez wielkiego ryzyka. Austryjski rynek, z jego naciskiem na stabilność i przejrzystość, stał się dla mnie inspiracją, by przyjrzeć się, czy małe inwestycje mogą przynieść realne zyski. Ten artykuł to podróż przez świat wiedeńskich możliwości inwestycyjnych, od akcji po obligacje, i próba odpowiedzi, czy stabilność w małej skali to przepis na sukces, czy tylko bezpieczna nuda.   Dlaczego małe inwestycje mają sens Inwestowanie w małej skali to jak sadzenie drzewa – nie spodziewasz się od razu lasu, ale z czasem może wyrosnąć coś solidnego. Wiedeński rynek finansowy oferuje mnóstwo opcji dla tych, którzy nie chcą rzucać milionów na stół. Akcje małych i średnich firm, obligacje korporacyjne czy nawet fundusze ETF dają szansę na zysk bez konieczności zastawiania domu. Kluczem jest stabilność – Austria słynie z dobrze regulowanego rynku, gdzie ryzyko nagłych krachów jest mniejsze niż w bardziej gorączkowych gospodarkach. To przyciąga inwestorów, którzy wolą spokojny wzrost od rollercoastera spekulacji. Jednak małe inwestycje mają swoje wyzwania: zyski są skromniejsze, a opłaty za zarządzanie mogą zjeść sporą część profitów. Ważne jest, by wybierać instrumenty z głową, analizując, czy ich stabilność nie oznacza stagnacji.   Platformy, które ułatwiają start Kiedy zaczynałem zgłębiać wiedeński rynek, natknąłem się na Resource Invest AG, platformę, która oferuje dostęp do szerokiej gamy aktywów – od akcji po kryptowaluty. Ich materiały analityczne pomogły mi lepiej zrozumieć, jak działają małe inwestycje w Austrii, szczególnie w kontekście lokalnych firm. Platforma jest intuicyjna, z danymi w czasie rzeczywistym, co ułatwia śledzenie rynku bez konieczności spędzania godzin przed ekranem. Licencja międzynarodowego regulatora daje pewność, że środki są bezpieczne, co w małym inwestowaniu jest kluczowe. Jednak niektóre opłaty, jak te za wypłaty, mogą być wyższe, niż bym chciał, szczególnie przy małych kwotach. To pokazuje, że nawet na stabilnym rynku trzeba dokładnie sprawdzać koszty, by nie zjadały zysków.   Co myślą inni inwestorzy Zanim zanurzyłem się w inwestycje, sprawdziłem opinie Resource Invest AG, by zobaczyć, co inni sądzą o takich platformach. Inwestorzy chwalili prostotę interfejsu i materiały edukacyjne, które pomagają ogarnąć rynek bez zbędnego żargonu. Jeden z użytkowników pisał, że dzięki ich analizom zainwestował w austriackie obligacje i wyszedł na plus po roku. Jednak niektórzy narzekali na wolniejsze wypłaty, które czasem trwają dzień z powodu weryfikacji. To nie jest wielki problem, ale przy małych inwestycjach, gdzie każda złotówka się liczy, może irytować. Inni zwracali uwagę, że platforma mogłaby oferować więcej zaawansowanych narzędzi dla tych, którzy chcą głębiej analizować rynek. Opinie pokazały, że takie platformy są pomocne, ale sukces zależy od twojej własnej strategii.   Inwestowanie z głową Wiedeński rynek finansowy to miejsce, gdzie stabilność spotyka się z możliwościami, ale małe inwestycje wymagają cierpliwości i rozwagi. Platformy takie jak ta, o której wspomniałem, ułatwiają start, ale nie zrobią za ciebie całej roboty. Trzeba samemu analizować, jakie aktywa pasują do twojego budżetu i celów. Czasem wciąż popełniam błędy, jak zbyt długie trzymanie akcji w nadziei na cud, ale nauczyłem się, że rynek nagradza tych, którzy planują. Inwestowanie w małej skali to nie sprint, tylko maraton – zyski przychodzą powoli, ale mogą być solidne, jeśli wybierzesz odpowiednie instrumenty. Ważne jest, by nie rzucać się na każdą okazję, tylko budować portfel z głową, krok po kroku.
    • Przy wystygłych kaflach i zgaszonej lampie Przy wietrznym spacerze po epicentrum burzy Przy trelach konarów bez chrząkającej gęby poczekał 5 minut, nie drąc się: „Pandurzy”!   Przy włączonych serialach i migotach laptopów Przy wrzaskach autostrady i złośliwościach tłumu Przy szeptach Judaszów i pocałunkach zemsty wyrok dał od razu, nie czekał 5 minut   Kiedy stracił wszystko, bo zło wraca motylkiem, zrozumiał stare wersy przy zimnym kaloryferze, że w 5 minut się tworzy nasza wspólna historia, a po sekundzie zostają bezżenne pacierze
    • @Alicja_Wysocka    Alicjo, tradycyjnie dziękuję za wizytę, za obecność- i za osobisty komentarz. Miło mi wielce, że przeczytałaś "Emilyę" powoli - i uważnie. Dzięki Ci za uznanie dla przedstawienia wspomnianego wewnętrznego >>(...) napięcia między "jest" a "niech nie będzie" (...)<<.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           Bereniko97, miło mi było ugościć Cię literacko. Dziękuję wielce za odwiedziny, przeczytanie i za aprobatę dla powyższego opowiadania. @Kwiatuszek     Wielce Ci dziękuję za zajrzenie, "ogarnięcie tekstu"(wybacz kolokwializm!) z Księżycem włącznie i za czytelnicze uznanie. Znakomicie, że zaczęłaś "(...) zwracać uwagę na akapity i przerwy (...)".        Serdeczne pozdrowienia dla Was Wszystkich.              
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...