Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dziękuję za wyrażenie swojego zdania!Piaskownicy nie pamiętam,ale propozycja:
dzie wuszka napisała:
"Żeby nie mnożyć pudełek, ja proponuję dział 'drobiazgów'
żeby można było tam zmieścić i fraszkę, i limeryk, i miniaturę, i co komu jeszcze drobiazgowo przyjdzie :)"-----bardzo mi się podoba!
pozdrawiam!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Moim skromnym zdaniem powinna być piaskownica, limerykownia jest pełna częstochowskich rymów - dla mnie niemożliwych do przeczytania, raz zajrzalem to mnie odrzuciło

"piaskownica" - byłoby dobre ale boję się że będzie mierny poziom, obawy są uzasadnione.
Lecz to od Nas zależy...
Opublikowano

Droga marianno ja ,właśnie o to chodzi!Dowiemy się kto pisze fraszki, śmiem przypuszczać że niemało .Bo tak na dobrą sprawę to na dzś nie ma gdzie ich umieszczać.
Pozdrawiam serdecznie!

Arielu,Eliaszu, mały dzielny tosterze dziękuję bardzo za wyrażenie swojego zdania .
Pozdrawiam !

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękować można bez końca ale/ ale...
jeśli -dajmy na to- zaawansowany na tym forum autor z pokaźnym dorobkiem od czasu do czasu napisze mądrą fraszkę, to ma ona trafić prosto do piaskownicy?

Poważny Autor nie obrazi się na "Piaskownicę", gorzej, jak mniej poważny autor uważa własny dorobek za zaawansowany :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Poważny Autor nie obrazi się na "Piaskownicę", gorzej, jak mniej poważny autor uważa własny dorobek za zaawansowany :)))
no właśnie...

mały dzielny toster:

7 utworów w dziale P
6 utworów w Zetce i... tyle rejestrowanych w sumie

na forum od ...- ego stycznia 2009

i "strach się bać", dosłownie.

Mieszanie osób trzecich do dyskusji bez uzasadnionych racji jest najmniej poważne. Ja tam znam osoby, co maja kilkadziesiąt "wierszy" z Z, a żaden nie jest wierszem ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Może dlatego że dzięki jego utworom sam zacząłem pisać. Miałem chyba 11 lat kiedy po raz pierwszy przeczytałem jego opowiadania. Pierwszym i moim ukochanym jest "Maska czerwonego moru". Zakochałem się w jego utworach i gotyku. W moich utworach prawie zawsze znajdziesz odwołania do takich mistrzów jak: Poe, Lovecraft, Schulz, Grabiński, Dostojewski, Hodgson czy Camus. To mój kanon ukochanych mistrzów, którzy stworzyli mnie takim jaki jestem. 
    • @tie-break To piękny, poruszający wiersz. Uchwyciłaś tę szczególną atmosferę listopadowych odwiedzin na cmentarzu, gdzie spotykają się intymność, rytuał, pamięć i przemijanie. Szczególnie trafia we mnie "Obraz spękań przechodzących z nagrobków na dłonie" – to metafora, która fizycznie pokazuje, jak czas dotyka wszystkich, jak jesteśmy połączeni z tymi, których wspominamy. To bardzo cielesne i prawdziwe. A także pytanie dziecka – przychodzi "nie wiadomo skąd", ale oczywiście wiemy skąd. To pytanie, które rozbija całą uroczystą powagę wizyty i dotyka sedna - prostota dziecięcego niepokoju o ciepło, o troskę. To pytanie brzmi jak echo wszystkich naszych dorosłych pytań. Wiersz bardzo wzrusza.
    • @Simon TracyZnowu przypominasz mi nowelę  Edgara Allana Poe.   
    • @huzarc Świetnie łączysz tu konkret z abstrakcją. Szczególnie mocne jest to napięcie między poezją a praktyką życia, między słowem a czynem. Ta puenta "Trzeba się przemóc , Aby coś móc" - zwięzła i celna. I cała ta ironiczna gra z "panem profesorem" dodaje wierszowi pazura.      
    • @Alicja_Wysocka Dla mnie to czuły wiersz o miłości. "Życia ci meblować nie będę" - ta deklaracja na samym początku mówi więcej o szacunku niż tysiąc wyznań - nie chcę ci mówić, jak żyć. Ale mogę ci dać słowa. I potem ta propozycja - tak ostrożna, tak pełna troski - rozłożona na "kilka kątków". Nie wielkie gesty, ale małe codzienności: fotel, koc, kromka chleba, filiżanka herbaty. To dokładnie tak wygląda prawdziwa bliskość - nie w deklaracjach, ale w tym, co drobne i codzienne. A to "mogę?" na końcu - pytasz o pozwolenie. Nawet ta bliskość, ta troska - one muszą być chciane. To wiersz o tym, jak być blisko, nie naruszając granic. Jak dawać, nie narzucając. Piękny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...