Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

poza tobą ciche serce
za mną roztargnione
czarne drzewa stygną
zajadłe legiony Brutusa

wciąż wypatrują cienia
za oknem za progiem
rąk otwartych pragną
utulenia

kolorowe dusze w skrzydłach
stokrotki na policzkach
ckliwie spoglądając w niebo
odnajdują resztkę błękitu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zbyszku! Fajnie, że znowu jesteś :))
Spróbuję zinterpretować "po swojemu".

Peel przeżywa rozterki (rozdarcie) pomiedzy rzeczywistością o marzeniem
(tęsknota). W wierszu wyraźnie zarysowany kontrast: obecna sytuacja bardzo trudna ("roztargnione czarne drzewa, legiony Brutusa - zdrada), z drugiej strony tęsknota za kimś (może osoba kochana), kto ma dobre serce, ale chyba jest daleko (spoglądanie w niebo). Podsumowując śmiem domyślać się, że Peel przeżywa wielką milość z wzajemnością, ale nie umie wyrwać się z koszmaru rzeczywistości (miejsca, w ktorym żyje) - platoniczna miłość (kolorowe dusze ze stokrotkami w skrzydłach:) - fajne to:)

Uff, narozrabiałam, ale poniosła mnie wyobraźnia, bo wiersz mi się podoba.
Taki liryczny obrazek romantycznej miłości.
Peelowi życzę odwagi do pokonania przeszkód w miłości:)

Serdecznie pozdrawiam :))))))
Krysia
Opublikowano

Najważniejsze, że peele się odnaleźli,
i zauważyli, tę resztkę błękitu - nad nimi.
Odświeżyli uczucie (stokrotki na policzkach)!
Podoba mi się wiersz Twój Zbyszku, taki optymistyczny w wyrazie.
Pozdrawiam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...