Wśród Cierni Przeszłości

[Przeklęty Książe]

Ból samotna łza,
A pośród nich ona,
Smutek i żal,
Otula ją niczym mroku czar.

Z pajęczych nici,
Czarny płaszcz okrywa,
Jej ramiona,
Kto nie zna jej,
Nie może rzec,
Czy wznosi się czy,
kona...

Lecz nagle blask,
Padł na grobową twarz,
To jego białych oczu promień,
Rozpalił w sercu płomień.

Ach w ogrodu mlecznej toni,
Dłoń dotknęła dłoni,
Na tle cmentarza,
Tańczyli żałobne tango,
Diablicę tam Archanioł ten,
Uczynił swą wybranką.

Lecz oto wraz na licu jej,
Niczym banan zakwitł... mroczny uśmiech.

[Tomasz_Apanasiuk]

Świetnie przedstawiona scena, naprawdę porusza wyobraźnię. Kuleje interpunkcja, rym niedokładny - częstochowski: toni-dłoni, promień-płomień.
Ogólnie ciekawa wizja.

Pozdrawiam

[Przeklęty Książe]

Interpunkcja jest zamierzona. A to właśnie są rymy dokładne, a nie częstochowskie i też są użyte celowo. Odpowiedź na pytanie dlaczego zostawiam odbiorcom, kto poczuje, ten zrozumie zamiar!

[Tomasz_Apanasiuk]

Z rymami niedokładnymi, chodziło mi raczej o przykład: żal - czar.
Rozumiem, że poecie na wszystko wolno, ale w poezji istnieje pewna zasada, a mianowicie: albo piszesz wybranym stylem, albo bez stylu (wszystko wolno, hulaj dusza - jak śpiewał Jacek Kaczmarski w piosence "Postmodernizm").
Odpowiedziałem Ci też na Twój komentarz do mojego wiersza i radzę byś go przeczytał, by nie łamać więcej zasad regulaminu portalu.
Pozdrawiam
i czekam na kolejny wiersz

[Przeklęty Książe]

Zasady istnieją w życiu jedynym wyznacznikiem w poezji jest piękno! I trzeba klęknąć na kolana przed tą prawdą, albo nigdy nie napisze się nic dobrego!

[Tomasz_Apanasiuk]

Powiedz to prawdziwym krytykom literackim:)
Pozdrawiam