Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy czarna noc za oknem
a domowe ściany milkną
odchodzę wolnym krokiem
w dalszą dal

żegnam się z państwem chwilami
zanurzając głowę i resztę
w sen a jutro jawę
tę wyczekaną

i tak długo można mówić
na teraz przykazano
wyjechać

czytelnikom
spakować pokłon uśmiechając się do widoków
przemierzających
zza szyby połaci drzew tych najpiękniejszych

wszelkimi ślady bardzo dziękując każdemu różnorodnie
z duszy którego słowa nie można używać ponoć
w wierszach


- tak, weryfikuję powyższe, co zostawiłam szanowni
moi mili, zanim machałam na zieleniastej tu WAM,
a po przybyciu, na ten moment, dodaję:

gałązkę jabłoni dedykuję
szkoda pisać gdy wszystko dojrzewa
ptaki wypuszcza dla ciebie

przez podróż i po życie
jedno w ten moment płonie głos
uchowaj
(....)


dziękuję

Opublikowano

Kasiu,
skąd Ty się tu wzięłaś,
przecież żegnałaś się już onegdaj,
ale miło, że znów na orgu sami swoi;)
Wiersz na razie mnie nie interesuje,
interesujesz mnie Ty.

Witam Kasieńkę
i nie śpieszę się żegnać.

podpisał

stary zgred

Opublikowano

no coś jakby, ale nie do końca jestem przekonana.

pierwsza zasadnicza uwaga: TĘ wyczekaną a nie tą

może jeszcze tu wrócę, muszę to przetrawić.

pozdrawiam serdecznie
Marta

Opublikowano

Judysia, tak na teraz, niech będzie tak na potem... :)
W I- szej strofce... "odchodzę wolnym krokiem
w dalszą dal . . . . czy nie będzie lepiej tylko... w dal
Jeżeli wszystko dojrzewa, to należy pisać.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Dobrze znów Cię czytać :)

...dla siebie znalazlem: "szkoda pisać gdy wszystko dojrzewa".

Cieszmy sie dotykiem chwil - próbując wszystko uwiecznić w momencie rozkwitu, tracimy pełnię smaku :)

Uśmiechu ;]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rachel : wzajemnie :)))))))))))))) ( tak pisałam jakby patrzeć na czas to:dużo wcześniej),
wzruszające jest to, że tutaj zawitałaś u mnie, dziękuję Ci bardzo:)ciepłoniaście
mm nie zamawiałam, a tak pięknie naskrobałaś...moje stare wiszą tu i wiszą
może z miękkością nieliczonych zegarów wpłynie to w muzykę(...)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



P.Stasiu:) wróciłam, to już było, a sobie tutaj wkleiłam to co już tu się
niegdyś pojawiło, zastanawiam się nad dalszą drogą zieleniastą (klasa kolorowa:)
cmooków kosz ciepłoniasty
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiktorze
już odpowiadam po prostu przyjechałam,
-to prawda- jesteś spostrzegawczy:)
dziękuję z serca za zainteresowanie
myślę Wiktorze, że interesujące to jest życie (np. W jak walka
jak pisała też ongiś Marlett)
bardzo jestem radna nie żegnać się mmm..., pamięć
ludzka ma niezliczone
granice
(Twoje pamiętam: życie jest poezją, poezja jest życiem)
podpisano:
stara zgredówa- maruda
jak mówisz: kasieńka
(uściski dla bożenki)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ewo:))) ja też się cieszę bardzo żeś tu depnęła
dawno moich mazgrołek tu nie było
serdecznie dziękuję, ps. po powrocie widzę, że
pies mi urósł- nie poznałam aż, że to ten sam
-poważnie,ciepłoniaście (zima, zima, zima...)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziękuję Nato:) za przybycie, utwierdzanie i gruntowanie mmm,
dobrze, żeś zauważyła (!)
- nie zmienię tego wyrażenia

mm być może po namyśle przekażę cosik jeszcze
ucząc się wciąż(.............), zastanawia mnie to też czy tak
Dziękuję z serca, ciepłoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Marto dzięki za wdepnięcie
poprawię jeśli tak mówią że tak powinno być po polskamu
dzięki z serca,traw traw(...) ciepłoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziękuję za wyrozumiałość amanito i wdepnięcie,
mm czytałaś/-eś?
(na samym początku mego tu zieleniastego przechodzenia zdaje się?)
....oklaski dla tej pani:)/tego pana!
pełnia- piękne słowo,
Uśmiechu również kosz, ciepłoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Krystyno
na seledynie? oj...to uroczyście chyba...........
mmm przybyłam, a narazie pod kocem grzeję się,
o czytelności rozmyślnę sobie też i zobaczymy co dalej z bytowaniem
na zieleniastej(.....)
ciepłoniaście i delikatnie dziękuję za miłą Twą gościnę:)))))))))))))
i Wszystkim wędrowcom dech zapiera że jesteście pod i nad
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oo...Witaj Królowo Pchlich nóżek:)))))(pamiętam)
dziękuję b. za przybycie, narazie odpowiadam
po stópce, jest pięknie, choć mroźno za oknem,
skrobię czarno na białym(yy...zielonym?) teraz pod kocem do Ciebie
i rozmyślam ciutkę,co mam zrobić(....)dzięki, że mogę to czynić
- w zawrotnie szybkim tempie tutaj przydreptałaś i pozostałe nóżki.......
ciepłoniaście z góry

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   FaLcorN …:) wiem, wiem;) mam taki wrodzony …talent ;)    lubię Ciebie:) !!!       
    • @KOBIETA Na Wenus? To nawet lepiej. Większa odległość to mniejsza pokusa, którą roztaczasz.
    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...