Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Gdybyś w L1 wstawił obraz, zamiast mówić wprost
haiku i kociokwik znacznie by zyskało na sile.

Ale to nie musi być zaraz kociokwik :) Obrazem może być taka cisza
(schizofreniczna albo po kimś), że słychać lecącą muchę, czy biegnącą mysz.
Poza tym, mysz mogła przebiec dlatego tak głośno, bez zachowania
ostrożności, że nie słyszała niczego podejrzanego
(vide przysłowie: "Tam gdzie nie ma kota myszy harcują")
Obrazem są tu dwie pierwsze strofy zazębiające się ze sobą: jak cicho jak głośno
gdzie bez jednej nie zachodzi druga, czy też: jedna zachodzi dlatego, że zaszła druga.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Gdybyś w L1 wstawił obraz, zamiast mówić wprost
haiku i kociokwik znacznie by zyskało na sile.

Ale to nie musi być zaraz kociokwik :) Obrazem może być taka cisza
(schizofreniczna albo po kimś), że słychać lecącą muchę, czy biegnącą mysz.
Poza tym, mysz mogła przebiec dlatego tak głośno, bez zachowania
ostrożności, że nie słyszała niczego podejrzanego
(vide przysłowie: "Tam gdzie nie ma kota myszy harcują")
Obrazem są tu dwie pierwsze strofy zazębiające się ze sobą: jak cicho jak głośno
gdzie bez jednej nie zachodzi druga, czy też: jedna zachodzi dlatego, że zaszła druga.


No jasne, że nie musi być od razu kac. Hahaha!
Ale - haha - gdybyś nie mówił, że jest cicho,
a pokazał ciszę, to działałoby jak haiku i tupot myszy byłby
tak głośny, że aż nie do zniesienia.
Naprawdę proponuję poszukać obrazu :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ale to nie musi być zaraz kociokwik :) Obrazem może być taka cisza
(schizofreniczna albo po kimś), że słychać lecącą muchę, czy biegnącą mysz.
Poza tym, mysz mogła przebiec dlatego tak głośno, bez zachowania
ostrożności, że nie słyszała niczego podejrzanego
(vide przysłowie: "Tam gdzie nie ma kota myszy harcują")
Obrazem są tu dwie pierwsze strofy zazębiające się ze sobą: jak cicho jak głośno
gdzie bez jednej nie zachodzi druga, czy też: jedna zachodzi dlatego, że zaszła druga.


No jasne, że nie musi być od razu kac. Hahaha!
Ale - haha - gdybyś nie mówił, że jest cicho,
a pokazał ciszę, to działałoby jak haiku i tupot myszy byłby
tak głośny, że aż nie do zniesienia.
Naprawdę proponuję poszukać obrazu :-))
To jest obraz, bardzo podobny do czarno-białego tyle, że dotyczący
nie zmysłu wzroku a słuchu.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jestem tylko czytelnikiem i wyrażam swoje zdanie.
Ty, jako Autor decydujesz :-))
Trzeba szukać nowych rozwiązań bo zakiśniemy ;)
To można porównać do czarno-białego obrazu na którym
tylko jeden element jest - tym bardziej kolorowy.
tutaj jest czymś takim (ruchoma) mysz.
Kiedyś napisałem już coś podobnego, ale to było zupełnie
co innego:


jak cicho --
w olbrzymim mieście
słyszę mysz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jestem za.
Z poprzednich Twoich komentarzy wywnioskowałam, że piszesz
o kociokwiku, związanym z powrotem z noworocznego balu.
Dlatego proponuję w L1 obraz, np.

ranek po balu--
jak głośno
przebiega mysz


Być może, że Twój zapis jest nowatorski i ja go nie rozumiem,
albo się nie znam. Dlatego nie chcę Ciebie jako Autora przekonywać.
Ale w dwóch wersach "jak cicho - jak głośno" moim zdaniem nie jest
najlepszym rozwiązaniem w haiku.


[quote]Kiedyś napisałem już coś podobnego, ale to było zupełnie
co innego:


jak cicho --
w olbrzymim mieście
słyszę mysz



Pamiętam :-)
tu cisza podkreślona jest "olbrzymim miastem" - paradoksem.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jestem za.
Z poprzednich Twoich komentarzy wywnioskowałam, że piszesz
o kociokwiku, związanym z powrotem z noworocznego balu.
Dlatego proponuję w L1 obraz, np.

ranek po balu--
jak głośno
przebiega mysz


Być może, że Twój zapis jest nowatorski i ja go nie rozumiem,
albo się nie znam. Dlatego nie chcę Ciebie jako Autora przekonywać.
Ale w dwóch wersach "jak cicho - jak głośno" moim zdaniem nie jest
najlepszym rozwiązaniem w haiku.


[quote]Kiedyś napisałem już coś podobnego, ale to było zupełnie
co innego:


jak cicho --
w olbrzymim mieście
słyszę mysz



Pamiętam :-)
tu cisza podkreślona jest "olbrzymim miastem" - paradoksem.
Takim samym jest : jak cicho - jak głośno. Tam mamy przestrzeń:
mysz - miasto. "Olbrzymie" staje się wówczas wręcz odautorską (peelowską)
interpretacją czy raczej: podpowiedzią.
Taki sam kontrast zastosowałem dźwiękowo: jak cicho - jak głośno
pozbawiając go już tych niepotrzebych - moim (oczywiście tylko!) zdaniem -
podobnych podpowiedzi.
Teraz można narysować np. dziewczynę z walkmanem, kiedy nie zdając
sobie z tego spray, podśpiewuje głośno w metrze refren piosenki, drogowca
wyłączającego młot pneumatyczny i wrzeszczącego na przechodnia:
"przepraszam, która godzina?!!!", itd.
Tymczasem chodziło mi o samo uchwycenie zasady - poza obrazem -
tego co takimi właśnie zachowaniami kieruje.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jestem za.
Z poprzednich Twoich komentarzy wywnioskowałam, że piszesz
o kociokwiku, związanym z powrotem z noworocznego balu.
Dlatego proponuję w L1 obraz, np.

ranek po balu--
jak głośno
przebiega mysz


Być może, że Twój zapis jest nowatorski
Nie to, że nowatorski :) Jednak w jego (zapisu) świetle i Twojego L1 (po balu)
nie byłoby wtedy słychać... biegnącej myszy! (vide młot pneumatyczny
z mojego przykładu wątek wyżej).
Taki trop prowadzący - donikąd - sugerowałby Czytelnikowi coś w rodzaju
"wróć!" wypowiadanego przez Aldonę Jankowską w programie Szymona Majewskiego.
Opublikowano

Nie oglądam TV więc trudno mi podjąć dyskusję.
Nie wiem po prostu co oznacza "wróć!" u Aldony Jankowskiej.

"Ranek po balu" może wskazywać na ciszę, zmęczenie, chęć odpoczynku
i ból głowy do tego stopnia, że biegnąca mysz potęguje ból i wywołuje hałas.

:-))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ale to właśnie oznacza moje wcześniejsze "w olbrzymim mieście".
Czyli: w dzień był gwar, zgiełk a nocą robi się nagle tak cicho, że człowiek
czuje swoją samotność porównując się do rozmiaru myszy i miasta.
Sylwester jednak bardziej ukierunkowuje niż bal. Naprawdę nie oglądasz
TV bo, żeby wiedzieć dlaczego, wystarczy nie wychodząc z domu
zobaczyć migawki z Londynu, Pekinu, Nowego Jorku, Krakowa, Warszawy, itd :)
W końcu nie bez powodu zabrałem z sobą po raz pierwszy w życiu kota na imprezkę :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Gdybyś w L1 wstawił obraz, zamiast mówić wprost
haiku i kociokwik znacznie by zyskało na sile.

Ale to nie musi być zaraz kociokwik :) Obrazem może być taka cisza
(schizofreniczna albo po kimś), że słychać lecącą muchę, czy biegnącą mysz.
Poza tym, mysz mogła przebiec dlatego tak głośno, bez zachowania
ostrożności, że nie słyszała niczego podejrzanego
(vide przysłowie: "Tam gdzie nie ma kota myszy harcują")
Obrazem są tu dwie pierwsze strofy zazębiające się ze sobą: jak cicho jak głośno
gdzie bez jednej nie zachodzi druga, czy też: jedna zachodzi dlatego, że zaszła druga.

Pozdrawiam.

nawet fajny obraz. przypomina mi:

Pobudkę w nocy
Wywołał na papierze
Tupot pająka

– Waldemar Frąckiewicz

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tam gdzie kraniec wsi pod starą bieloną jabłonką co ją przed koziołkiem ojciec wapnem wysmarował porodziłam cię córko z boleści ty przyszłaś i znoju na nieszczęście w rodzinne strony mory i wiepierze przywołując mówili z czepka wyjęta Przeklęta drżąca jak wątłe źdźbło na wietrze w podkurczonej piąstce dzierżąca życiodajną pępowinę na cóż ci było świata ogladać po trochu ścierałam wnętrznicę wkładając do mleka proch cichoj no cichoj dziecino sześć sióstr sześć świec makiem obsypana sukienka
    • @Wędrowiec.1984 bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Waldemar_Talar_Talar to miłe pozdrawiam @Natuskaa pozdrawiam serdecznie Natuska
    • Nie odgaduję, kim jest peelka. Ona - kobieta. Przy stole sami możni. Nie jest zainteresowana?      
    • Na skrzydłach pieśni bez kresu, Najdroższa, zaniosę cię tam, Gdzie nad wodami Gangesu,  Przepiękne miejsce znam.   Księżyca blaski rozświetlają Ogród, co czerwienią rozkwita; Kwiaty lotosu czekają, By miłą swą siostrę powitać.   Fiołki chichocząc i pieszcząc,  W gwiazdy ku górze spoglądają; Róże do ucha szeleszcząc Wonne baśnie powiadają.   Przyskakują i słuchają Gazele, mądre i łagodne; A w oddali przepływają Świętej rzeki fale chłodne.   Właśnie tam chcemy się skryć Zatonąć w palmy cień, I miłość i spokój pić, I śnić rozkoszny sen.   I Heinrich: Auf Flügeln des Gesanges, Herzliebchen, trag' ich dich fort, Fort nach den Fluren des Ganges, Dort weiß ich den schönsten Ort.   Dort liegt ein rotblühender Garten Im stillen Mondenschein; Die Lotosblumen erwarten Ihr trautes Schwesterlein.   Die Veilchen kichern und kosen, Und schaun nach den Sternen empor; Heimlich erzählen die Rosen Sich duftende Märchen ins Ohr.   Es hüpfen herbei und lauschen Die frommen, klugen Gazell'n; Und in der Ferne rauschen Des heiligen Stromes Well'n.   Dort wollen wir niedersinken Unter dem Palmenbaum, Und Liebe und Ruhe trinken, Und träumen seligen Traum.
    • Ile wyrw pozostaje po korzeniach? Ile dziur, w które można nieustannie wpadać? Niby idąc na spacer, niby pokonując tylko kilkaset metrów, niby pamiętając, że tam i tam się nie zachodzi. Niby... a jednak. We własnej słabości, w niedorzecznym sentymencie można trwać i trwać... i trwać. Aż w końcu pojawi się świadomość, że przecież, z tamtych wyrwanych drzew, już się błyszczą w promieniach słońca lakierowane krzyże, mężnie opierające się wiatrom. I że każdego dnia, matowieją nieznacznie, a wsiąkając w krajobraz - zapominają... skąd pochodzą. Bo komu jest potrzebna wiedza o szerokości geograficznej z jakiej je zabrano, kto i po co miałby to... notować? Dla kogo? Te krzyże.   Oglądam własne dłonie. Mają brzydkie ślady po ciągnięciu za klamkę. Skóra zaczerwieniona, zadrapana, z metalowymi opiłkami, które trzeba będzie wyciągnąć. Jednakowoż to są dobre ślady, najlepsze jakie mam, bo to pamiątka po drzwiach wyjściowych z cmentarza. Kto nigdy nie zamykał takich drzwi po kimś lub po czymś, ten nie wie, że one są bardzo ciężkie i toporne, a ich zawiasy skrzypią niemiłosiernie jakimś wewnętrznym buntem, gęstym i strasznym, choć tak naprawdę zrezygnowanym, a nawet przedawnionym. Trzeba szarpać z całych sił, żeby je zamknąć, bo te burzą się sprzeciwem, jakimś niezrozumiałym i niedzisiejszym. Jedne drzwi, potem drugie... Główne, potem wszystkie boczne. Należy obejść cały teren i zamknąć je. Zrobić to w odpowiednim czasie i z odpowiednią prędkością. Noc jest bardzo krótka. Za horyzontem już mamrocze czerwień z fioletem. Naradzają się przed dniem, rozmazując się przy tym. Jeden kolor chce być ważniejszy od drugiego. Mieszają się więc ze wschodzącą jasnością, która chce je pogodzić. W końcu wyłania się odcień żółty i pomarańczowy. Naraz zahaczają o zieleń... liści, traw... bo zieleń nie znosi próżni, wyrównuje teren i zasiedla go po nowemu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...