Staruszka Poezja

[Aneta_Pikor]

Bystre spojrzenie, srebrzysta głowa,
ubrana w stare i nowe słowa,
gdzie urodzona, z kogo poczęta?
Tego niestety nikt nie pamięta.

Błądzi wciąż ulicami zgarbiona,
kto jej nie poznał, rzecze: "Szalona!
Inny jej język, niejasna mowa,
cóż zmienią w życiu te zbędne słowa?".

Raz na jej twarzy skaza cierpienia,
która po chwili w uśmiech się zmienia,
poeta poprzez swoje działania
barwną postać Poezji odsłania.

Gdyż ci, co z nią w rozmowę się wdali,
ulegli jej urokowi cali,
więcej niż inni widzą i czują,
świat własnymi farbami malują.

[Bernadetta1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

rażą mnie niestety te gramatyczne rymy...pozdrawiam:)