Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dni odcina kalendarz
porywa kolejne wieczory
i noce coraz bledsze
pod bezsenną kołdrą
zziębnięte pisklę sieroce
w pustym gnieździe

na swoim drzewie uwij
konarami rąk dziuplę
rozjaśnioną brzaskiem
ocieplaj chlebem
przez próg mnie
przenieś

zostanę

Opublikowano

zastanawiam się nad celowością/sensownością szóstego wersu
czy konieczny?
skoro sierota, to i bez gniazda
a jeśli już

to dałbym - w pustym gnieździe.

Wiersz też dobry
piszę 'też', bo myślę o dotyku stokrotek;)

Pozdrówka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ciekawe spostrzeżenie. Kominek...hmm...mam nadzieję, że będzie :)), choć chleb i te konary zapowiadają ciepło, więc pewnie i tak warto zostać...
Dziekuję.
:))))
Serdecznie pozdrawiam
-Krysia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No i czepnęła się...hehe:))), ale odeprę gwoli ścisłości:)...
(patrz: Tezurus):
uwij - ulepże, wij, buduj;
dziupla - gniazdko, barć, mieszkanie;
to tylko nieliczne synonimy :)), więc chyba może zostać jak jest...tak mi się...hehe...zdaje...
Dziękuję.
:)))
Serdecznie cmokam
-Krysia.
Opublikowano

Wiersz jest jednym z Twoich najlepszych, tak myślę,
jednak jestem tego samego zdania co Stasia.
Tezaurus w tym przypadku podpowiada: " zróbić coś", ale
nie "zrobić w czymś" ( w tym przypadku dziupla - w drzewie).
Można uwić w dziupli gniazdo, siedlisko. Dziupli się
nie uwije. W poezji jednak wszystko może się zdarzyć,
nawet coś, niezupełnie logiczne.
Bardzo serdeczne uściski
- baba

Opublikowano

bardzo ciepły i klimatyczny ten wiersz :) bardzo mi się podoba
zgadzam się z egzegetą ;)
"ocieplaj chlebem
przez próg mnie
przenieś

zostanę"
wspaniała pointa
zabieram do ula i obiecuję, że pszczółki nie pogryzą się z pisklakiem :)
Serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

Teresko!

Wiersz ciepły, wiele tęsknot i marzeń.

na swoim drzewie uwij
konarami rąk dziuplę

-fragment nieco kontrowersyjny jednak przemawiający obrazem.
Można zrobić dziuplę z dłoni i ukryć coś cennego,
więc w odniesieniu do drzewa mogą być konary.

PozdrawiaM.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No i właśnie, w poezji...zdarzyło się "uwicie" w znaczeniu przenośnym...ale, nie upieram się, tylko tak raczej przekomarzam się :))
Dziękuję.
:)))

Ściskam jak najserdeczniej
-Krysia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Wszechświata Słowem Jestem Ja Pogrom Wykrzesam Ognisty Wypowiadam Krzyk i Wrzask Jak Rany Otwarte Zmysły Pstryk Pstryk i Wróg Zgasł          

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...