Proste rozmyślanie /produkt uboczny poprzedniego wiersza :)/

[adolf]

Jest sztuką umrzeć, kiedy przyjdzie czas
Nic się nie skarżąc, nie żaląc nikomu
Odwiesić twarzy, srebrno-bladą tarcz
I raźnym krokiem pójść w wieczność, do grobu

Gdzie serce-rubin zwieńcza ciała szatę
Jak Słońce spaja wieniec horyzontu
W czas śmierci dając swą najskrytszą barwę
Malarzom nieba – zwodzonego mostu
Gwiazd

Potem w chwil musztrze wraz z każdą odliczyć
Bo tyle życia ile było chwil
Nie bać się śmierci, bo może ją zniszczyć
To gdyby wiedział z nas każdy, że żył

Nie opłakujmy naszych przodków długo,
Wszak każdy spisał na gwiazdach testament
Każdy z nich głosi, iż jest tylko miłość
gwiazd spadochronem, łzą kruszącą kamień

Każdy z nich wiedział i poznał, że ziemia
Jest ledwo pchełką w pałacu wszechświata
Lecz Mleczna Droga, jak Chrystusa szarfa
serc ludzkich Biciem w nim wszytko p r z y z i e m i a

[Baba_Izba]

Przeczytałam, smutny wiersz, ale z nutą
optymizmu:
"jest tylko miłość
gwiazd spadochronem, łzą kruszącą kamień."
Pozdrawiam serdecznie
- baba

[zak stanisława]

adolfie, pięknie układasz słowa, wenę masz do pozazdroszczenia:P
ale wiersz wymaga dopracowania, momentami się gubi
np

Jest sztuką umrzeć, kiedy przyjdzie czas
Nic się nie skarżąc, nie żaląc nikomu
Odwiesić twarzy, srebrno-bladą tarcz...Ę
I raźnym krokiem pójść w wieczność, do grobu

albo tu

Gdzie serce-rubin zwieńcza ciała szatę
Jak Słońce spaja wieniec horyzontu
W czas śmierci dając swą najskrytszą barwę
Malarzom nieba – zwodzonego mostu
Gwiazd

po co słowo- gwiazd?
psuje rytm
a kratka?- czemu ma służyć?

pozdrawiam ciepło

[zak stanisława]

acha jeszcze literówka w końcowej wszystko

i tu
Potem w chwil musztrze wraz z każdą odliczyć

dziwnie brzmi
pozdrawiam ciepło