Aneta_Pikor Opublikowano 30 Listopada 2008 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 30 Listopada 2008 Pociąg do życia nieustannie mknie, mijasz lasy, doliny, łąki. Coraz większy bagaż doświadczeń, wciąż ludzie, spotkania, rozłąki. Bez znaczenia wiek, kolor skóry, cały świat jest w jednej podróży. Na stacji rozpoczynają wędrówkę lub kończą ją, gdy czas, niektórzy. Nikt nie pamięta początku i nikt nie wie kiedy wysiądzie, wszyscy z marzeniem, nadzieją, każdy o innym poglądzie. Miasta, pola, ogrody. Wysiada, kto z życia szydzi. Czy na stracenie zmierzamy w wagonach śmierci, jak Żydzi? Koleją przez losu koleje wędrować trzeba w zachwycie, czy masz pociąg do życia? Raz tylko zdarza się życie. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
PACKA Opublikowano 1 Grudnia 2008 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Grudnia 2008 wiersz jest , ze tak powiem poprawny:) brakuje mi czegoś takiego co zaskoczy, zatrzyma, wzburzy:) coś takiego jak wątek z wagonami śmierci:) pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się