chwila

[Gość]

chwila

gdybym umiała
pomieścić swoje człowieczeństwo
w naparstku wieczności
wcisnąć je tam, złożyć w kostkę


zalany wodą chodnik
wszędzie mokro i
tylko moje zimne
włosy przypominają mi,
że czuję

pogoda
zacina
deszczem
prosto
w twarz

w jadącym pociągu
ludzie patrzą w szybę
uśmiechnięty dziadek układa
kostkę rubika- jego cień płynie
ponad horyzontem liczb


[sub]Tekst był edytowany przez Lidka Pilarska dnia 02-07-2004 12:23.[/sub]

[Julia Jonek]

cztery strofy. i każda z nich to zupełnie inny świat, inny obraz, inne uczucie. troche tak, jak gdyby były to posklejane cztery różne teksty. tylko w drugiej i trzeciej zwrotce jest tak samo mokro.
dobry jest motyw z naparstkiem. rozumiem "wcisnąć", ale nie rozumiem "ułożyć w kostkę". ułożyć czlowieczeństwo w kostkę? w napartsku? czy może raczej złożyć w kostkę? nie złapałam.
pozdrawiam. i rzeczywiście, w tej chwili "pogoda zacina deszczem prosto w twarz" :)

[Gość]

Dziękuję za opinię. Fakt, powinno być złożyć. Dzięki, że zwróciłaś mi uwagę :) hmm, no cóż 4 rózne obrazy. Tak miało być. Wyobraź sobie o jak wielu rzeczach myślisz w krótkim czasie, jak wiele widzisz i jak wiele czujesz... chodziło mi o odbicie tych wszystkich stanów w jednym utworze...