Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kalejdoskop celów
po jednej drodze
flesze z paznokci
pomalowanych na fiolet

oplatają obiektyw
lubią pozować
aktorki z glicerolu

moje choć drętwe
ostatnim telefonem
otwierają

drzwi dla tych
bez okien

może razem
łatwiej dobrać okiennice
do kolorowych szyb
na brystolowym niebie

skluczujmy ten moment

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z jednej strony warto z drugiej z kolei trudno, dużo jest takich paradoksów
pozdrawiam serdecznie:)

mam ochotę się przekomarzać... trudno to nie znaczy niemożliwe, a próba kosztuje... no, powiedzmy, trochę ryzyka :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z jednej strony warto z drugiej z kolei trudno, dużo jest takich paradoksów
pozdrawiam serdecznie:)

mam ochotę się przekomarzać... trudno to nie znaczy niemożliwe, a próba kosztuje... no, powiedzmy, trochę ryzyka :)))
ja się nie lubię przekomarzac:) ale myślę że przede wszystkim to wspólne cele są ważne

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97  dzięki Berenika. To super jest! Uśmiechnęłam się. A komary to huncwoty są. Tną.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zgadzam się, bo geograficznie Ziemia  nie jest w centrum wszechświata, ale dla ludzi jest, czy powinna być, co sie wiążę, ze powinni ją cenić i kochać. M. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...