Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie mówmy o kwiatach, nie zawsze tu będą
i nie czytaj wszystkiego.
Prędzej czy później wszystko
jest tak nieistotne, że bardziej nie można.
Coś musi się rozmyć, udusić w żarze
i trwać coraz to mniej.
Obudź się, moja droga,
bo czyż umierać jest trudniej? Tak,
mój ojciec palił, a ja mam usta
suche jak wrzos i zniecierpliwienie w lustrze, które
pamiętam inaczej, po czym obiecuję
nigdy więcej i oblewam się potem.
Nie mówmy o winie. Śpij
nie inaczej niż zwykle. Gaszę światło
i gaśnie natychmiast, także pod stołem. Dziwne,
bez rozpaczy, ile spraw dzieje się po prostu.
Wciąż jestem synem, nie staram się więc-
ej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Temat na pewno wart wiersza, ale moim zdaniem rozprasza się w nagromadzeniu faktów. Ja bym wiersz zubożyła chociażby o owe obietnice że nigdy więcej. Może w tym miejscu rozerwać wiersz na zwrotki, zostawić puste miejsce na domysły co działo się to między "obudź się" a "śpij"

Nie mówmy o kwiatach, nie zawsze będą.
I nie czytaj. Wcześniej
czy później wszystko staje się
nieistotne. Musi się rozmyć, udusić
w żarze. Obudź się, moja droga,

ojciec palił, a ja mam usta
suche jak wrzos. Nie mówmy o winie. Śpij.
Gaszę światło i gaśnie natychmiast,
także pod stołem. Dziwne,
wciąż jestem synem, nie staram się więc-
ej.


Albo inaczej
;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Temat na pewno wart wiersza, ale moim zdaniem rozprasza się w nagromadzeniu faktów. Ja bym wiersz zubożyła chociażby o owe obietnice że nigdy więcej. Może w tym miejscu rozerwać wiersz na zwrotki, zostawić puste miejsce na domysły co działo się to między "obudź się" a "śpij"

Nie mówmy o kwiatach, nie zawsze będą.
I nie czytaj. Wcześniej
czy później wszystko staje się
nieistotne. Musi się rozmyć, udusić
w żarze. Obudź się, moja droga,

ojciec palił, a ja mam usta
suche jak wrzos. Nie mówmy o winie. Śpij.
Gaszę światło i gaśnie natychmiast,
także pod stołem. Dziwne,
wciąż jestem synem, nie staram się więc-
ej.


Albo inaczej
;)

Fanaberka - tak.
Miłosz - raczej nie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym Jak Ty się fajnie zaplątujesz w słowa, mógłbyś takie teksty umieszczać na kartkach pocztowych, kiedyś takie były, możliwe, że jeszcze są w Empik - ach.  Czasem robisz to tak cudownie bezradnie, jakbyś rozbrajał wszechświat :)
    • @Alicja_Wysocka   gdyby.......   przeszedłem szkolenie ratownicze :)   Alu.   dziękuję :) ale bardzo subtelnie chociaż z emocjami.... dzięki :)       @huzarc   wiesz przecież co to jest takie prawdziwe, męskie podziękowanie.   uścisk dłoni i ......dziękuję !   to ja Tobie tak właśnie dziękuję !   pozdrawiam.    
    • @Roma   a gdzie to poetkę tutaj przywiało ? poszukiwania samej siebie ?   Olu.   to jest hymn do własnej wyobraźni i wrażliwości.   narrator mówi nam o naturze pragnienia i intymności które są tworem wyobraźni a nie tylko ciałem.   siła wewnętrznego przeżycia jest ważniejsza niż akt zewnętrzny.   prawdziwa erotyka rodzi się w głowie.   wystarczy sama mysl, w identyfikacji z wielkimi emocjami sztuki (Stendhal, Fiorentino).     narrator jest zlepkiem kulturowych odniesień ("Stendhal") i pierwotnych pragnień ("Cień").   Pragnie, aby to "Ja" zostało uaktywnione przez kogoś drugiego,chociaż odkrywa ten potencjał w sobie.   przez pisanie !    namiętność i intymność istnieją obok prozy życia (apteka, klatka schodowa).   codzienne spotkania są katalizatorem dla głębokich, choć ukrytych emocji.   miejscem, gdzie pragnienie znajduje swój wyraz i spełnienie, jest świat wewnętrzny.       swoim utworem mówisz nam, że najbardziej erotyczna jest obietnica, intensywność emocji i gra z własnym lękiem albo pragnieniem.   dlatego uciekasz w liryczny monolog.       proza poetycka made in Roma !   zaskakujesz mnie coraz bardziej :)   jesteś Olu świetna !!!!!!!  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc Tutaj mnie zatrzymało - tak było, a teraz reklamy są 20- minutowe i to po kilka w jednym programie, można zjeść, wykąpać się, wyjść za mąż i wrócić - nadal reklama. Nadal ble, ble... i wciąż każą prąd oszczędzać, do kogo ta mowa? A czytać dalej Twój wiersz, faktycznie - dokąd ten rejs?  - Aż chce się powiedzieć, - ja wysiadam. Tylko na jaki brzeg?
    • @Berenika97 I Ty mnie namawiasz do wydawania poezji. A potem każdy po przeczytaniu miałby kaca moralnego i ideowego. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...