Jesień

[bezsenna81]

na pustych drogach zalega milczenie
spływają łzy krwawe umarłego lata
ostatnią łuną ociężale spadają na ziemię
i smętna jesienna piosnka w myślach się kołata

a co świt dzień wstaje leniwiej
stężały od chłodu w bolesnej cichości
a co świt mrok ogarnia przeraźliwiej
głosy tłumią się,topią w szarości

często coraz to częściej
bure chmury niebo powlekają
często coraz to częściej
smutne myśli w głowie zalegają

jesień-samotna zgryzota
chmury rozpaczą ciągną
jesień-niepohamowana trwoga
liście żalu na wietrze tańczą
ze łzami co w oczach się nie mieszczą
z myślami co jak zatrute się snują

jesień znów przyszła
jak złoty śmierci nóż

[Bernadetta1]

oj...poezja rymowana lekką nie jest niestety...rozumiem, że to pierwsze próby i zyczę zeby było lepiej:)pozdr.

[Page_up]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mimo to pięknie odzwierciedla to co się dzieje za oknem i w naszych sercach "niepohamowana trwoga" ehhh, pozdrawiam.

[bezsenna81]

dziękuję pięknie i cieszę się że choć wiersz jest rymowany a temat oklepany to jeszcze komuś się podoba,pozdrawiam jesiennie:)