Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na przekór sennym majakom
rozpromieniło się
zaiskrzyło powietrze

pies z kotem w jednej misce
obwąchują wczorajsze resztki
wrona klnie szpetnie na tę prywatność

kocim grzbietem zaskakuję
sprężystością ruchów budzę pragnienia
w kałuży zamarznięty dzień przegląda oblicze
pokryje szadź
ptasie gniazdo na kominie
nie zakwili radośnie
poznasz że już czas
rozetrzeć w oczach sen

- cholero
zasuń żalu
zje


2.

na przekór sennym majakom
rozpromieniło się
sprężystością ruchów budzę pragnienia

pies z kotem w jednej misce
obwąchują wczorajsze resztki
wrona klnie szpetnie na tę prywatność

kocim grzbietem zaskakuję
zaiskrzyło powietrze

w kałuży zamarznięty dzień przegląda oblicze
pokryje szadź
ptasie gniazdo na kominie
nie zakwili radośnie
poznasz że już czas
rozetrzeć w oczach sen

- cholero
zasuń żalu
zje

( masz babo placek)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wronie klniecie na prywatność - bardzo się podoba ten fragment Waldkowi.
No i zakończenie tez palce lizać - ale w twoich utworach to normalka.
Wiersz w całości zasługuje na pochwałę Stanisławo.
słoneczka życzę
Opublikowano

Zajrzałam ponownie: jak zwykle, znowu poprzestawiałam
meble w Twoim mieszkaniu. Przepraszam.
Spójrz na to, (nic nie zmieniałam, tylko szyk):

" na przekór sennym majakom
rozpromieniło się
sprężystością ruchów budzę pragnienia

pies z kotem w jednej misce
obwąchują wczorajsze resztki
wrona klnie szpetnie na tę prywatność

kocim grzbietem zaskakuję
zaiskrzyło powietrze

w kałuży zamarznięty dzień przegląda oblicze
pokryje szadź
ptasie gniazdo na kominie
nie zakwili radośnie
poznasz że już czas
rozetrzeć w oczach sen

- cholero
zasuń żalu
zje"

To by było na tyle!
Kotki - łaskotki,
- baba

p/s teraz dopiero zauważyłam, że był placek dla baby,
czy już zjedzony? Jeśli nie, to stawiam nalewkę!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




aaaaa. już skapowalam kogo mam wywalić, Ci nie o wiersz szło :P ale jestem szybka jak woda w kałuży :P
ale coś dotarło wcześniej czy pozniej- dotarło !
:D:D
wywal go w cholerę

nie podoba mi się co z niego wyczytałam

cmoooook w ryjek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy   Ten wiersz to wielowarstwowa narracja, która przywodzi na myśl atmosferę dekadencką i symbolistyczną. Narrator to postać całkowicie wyalienowana z ludzkiego świata, nie rozumie ludzi - ich emocjonalności. Ale rzeczywiście najmocniejszym elementem jest sposób, w jaki opisuje martwą dziewczynę - z wyrafinowaną estetyką. Żałuje nie człowieka, ale zniszczonego piękna. To dekadencka wrażliwość, która stawia formę ponad treść, piękno ponad życie. Jest w tym tekście również teatralność - narrator traktuje ten dramat jako przedstawienie.  Ten tekst bardzo dobrze się czyta, bardzo mi się podoba.
    • @markchagall Witaj, czy może tak być, że troszkę pospieszyłęś/łaś się z publikacją i wkradło się parę drobych błęów. "A ciężko to pudełko" - podnieść, zamknąć..? , czy miało być "A ciężkie to  pudełko". Ale może wszystko jest zamierzone i celowe, nawet to, że jest tylko jedna kropka w środku wiersza, czy np. słwo "wstanie", a może  "w stanie". W poezji wszystko jest możliwe i dozwolne, więc jeśli tak miało być, to neich tak zostanie. A tak to pomysł fajny. Zakręcony.
    • Na osi życiowej narracji Czas mi wraca do jednego punktu  Zamknięty jestem w pudełku przeżyć Pośród pełnych kartonów  w pokoju czasoprzestrzeni.  A ciężko to pudełko Jakby było całym pokojem A mikroświat  Stał się ogromnym wszechświatem W którego złożoności się kompletnie gubię Wracając do punktu  Z którego nie jestem wstanie ubiec  
    • Sennnns... A potem kolejny dzień trwania w nonsensie w ruchu. Ileż to razy musiałem się tutaj obudzić, a mój budzik uchodził za wielką wredotę ...   Warszawa – Stegny, 29.12.2025r.
    • @Berenika97 też mam takie marzenie. Dlatego jestem tutaj na portalu, dlatego piszę i czytam wiersze. I wierzę w dobro, bo ono jest w każdym człowieku, tylko trzeba je dostrzec, nawet jak obwarowane jest wysokim żywopłotem z kolcami, to ja staram się ujżeć w nim kwitnące, pachnące róże.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...