dreszcze

[Klaudia Urban]

Stado motyli powoli rozkłada swe skrzydła,
otaczają mnie
siadają na mnie.
Każdy powoli muska skrzydłami mą skórę,
wchodzą pod nią,
sprawiają że lecę.
Lecę w świat w którym czas nie istnieje,
jestem tylko ja, one,
i rozkosz wszechobecna.

[nAzGuL22]

Autorka chyba nigdy nie poczuła tej prawdziwej rozkoszy, jaką dają motylki w brzuchu. Już samo to określenie jest na tyle poetyckie, na tyle metaforyczne, że dodawanie mu dodatkowej ideologii jest po prostu czymś zbędnym.

Już bardziej wiarogodnie by brzmiało, gdyby autorka napisała o fali gorąca, lub stadzie mrówek rozchodzących się po całym ciele, lub gęsiach maszerujących po skórze.
Możliwości jest niesamowicie wiele, ale tutaj autorka poszła trochę na łatwiznę.

Jeszcze jedno, gdzie są metafory i środki stylistyczne w tym wierszu?

Pozdrawiam

[BorysK]

a mnie tam sie podoba:) w swojej prostocie ukazuje prawdziwe piękno;) tak trzymać, pozdrawiam

[Jolka S.]

dla mnie Boskie nie mogę się naczytać
dodałam do ulubinych