spadające światła

[Zbyszek_Dwa]

na czarnej połaci aksamitu
szczodrze rozsypał natchnione
iskrą migocą lecz z czasem
gasną ckliwą radością

granitowe domy usłane
stulone w kolorach miedzi
czyste pokornie czekają
kolejnych cichych odwiedzin

za czarną drogą okna gniazd
betonowym światłem siewcy
gwarnie spełniają dar
gdzieś pędzą jakby bez celu

w splątanej nadziei
niesione wiatrem tańczą
błękitne marzenia jeszcze
migoczą między bielą
aż w końcu opadną

już gładzę srebrzyste lecz
pragnę miękkości czerwieni
w tęsknocie za dawnym rajem
wciąż jestem w drodze
od nowa

[Jacek Kosno]

bardzo przyjemnie się czyta, choć przesłanie jest dla mnie trochę niejasne :) choć to pewnie przez gorszy dzień :) a że nie jestem szczególnym zwolennikiem białej poezji to jest to jak najbardziej pozytywna krytyka :)

[teresa943]

Zbyszku!
Liryczny wiersz pełen zadumy nad przemijaniem (tak ja to odbieram) i wg mnie jest także przsłaniem łączności teraźniejszosci z przeszłością, więzi między dwoma światami: naszym ziemskim i wiecznym.

już gładzę srebrzyste lecz
pragnę miękkości czerwieni
w tęsknocie za dawnym rajem
wciąż jestem w drodze
od nowa

Bardzo wymowna i refleksyjna pointa.
Podoba mi się wiersz. Może tylko, tak aby się przyczepić, trochę za dużo czasowników...jednak i tak wiersz nie traci na wartości.
Ładnie :))))
Serdecznie pozdrawiam.

[Zbyszek_Dwa]

Dziękuję Jacku za pozytyw
mimo innego gustu
to rzeczywiście duzy plus dla mnie, cieszy:))
Pozdrawiam wieczorowo:))

[Zbyszek_Dwa]

Interpretacja jak najbardziej... Teresko
i dziękuję za przychylność mimo
pewnych wad wiersza.
Miło Cię gościć, jak zawsze:)))
Serdecznie pozdrawiam:)))